شهید علیزاده سال 1349 در تهران دیده به جهان گشود. دوران زندگی او کوتاه اما پر برکت بود زیرا در عین حال که اندامی کوچک و سنی قلیل داشت و از روحی بزرگ برخوردار بود، خوئی آرام، منشی بزرگ، ادب، تواضع، حیا، تعهد و ایمان از ویژگی‌های بارزش بود.
 نسبت به اجتماع و دین احساس مسئولیت می‌کرد و بر همین اساس در سن چهارده سالگی به بسیجیان پیوست و در آنجا به حفاظت و صیانت از انقلاب اسلامی مشغول گردید و پس از دیدن دوره‌های لازم رزمی به جبهه کردستان عزیمت نمود تا با دشمنان انقلاب بستیزد. پس از مراجعت و اقامتی کوتاه مجدد به جبهه‌های جنوب رفت و پس از شرکت در چند عملیات دچار مسمومیت شیمیایی شد و پس از بهبودی مجدداً عازم رزمگاه حق علیه باطل در جنوب شد.
او سرانجام در مرحله آخر عملیات کربلای پنج در 14/ 12/ 65 هنگامی که برای شکستن محاصره یکی از گردان‌های لشگر سید الشهداء(ع) وارد عمل شدند، پس از شکستن خط محاصره در کنار دریاچه ماهی، در حالی که سلاح آرپی‌جی خود را به سوی دشمنان کافر هدف گرفته بود، مورد اصابت گلوله دژخیمان صدامی قرار گرفت و به فیض رفیع شهادت نائل گردید.
شهید علیزاده از کسانی بود که ره صد ساله را برای دیدار معشوق خویش یک روزه پیمود و رستگار شد و هنوز مفقودالاثر است.