روزنامه صبح نو در تحلیلی به قلم مهدی فضائیلی نوشت: از آفت‌های بزرگ مدیران نجومی و اشرافی، فاصله انداختن بین مردم و مسئولان و دلسرد کردن مردم از همراهی با مسئولان نظام است. مدیرانی که به بهانه‌ها و توجیهات مختلف، سهمی ولو ظاهراً قانونی اما غیر متعارف، از بیت‌المال برای خود قائل هستند!
موضوعی که پس از افشا شدن، شوکی به جامعه وارد کرد و افکار عمومی را به طرز بی‌سابقه‌ای آزرد!
در وهله اول همه مسئولان، البته با شدت و ضعف متفاوت، نسبت به این مسئله واکنش نشان دادند و با افکار عمومی همراه شدند؛ لیکن متأسفانه و به تدریج، حساسیت برخی دولتمردان فروکاست و درصدد توجیه دریافت‌های نجومی و مبرا دانستن این مدیران از خطا و حتی تجلیل از آنان برآمدند!
رهبر انقلاب، ائمه جمعه و دیگر دلسوزان نظام چند بار در این باره تذکر دادند و مسئولان قوه قضائیه هم بارها اعلام کردند از سوی دولت اقدامی برای رسیدگی به این مسئله صورت نگرفته است؛ اما نه آن تذکرات و نه این اعلام‌ها، هیچ یک دولتمردان و به خصوص رئیس جمهور را به اقدامی در خور و مورد انتظار وا نداشت تا اینکه رهبر معظم انقلاب اسلامی یک بار دیگر، با اشاره به این موضوع آن را از مصادیق کارهای ابتر دانستند و به درستی فرمودند: «ناتمام ماندن کارها، ‌اشکال ایجاد می‌کند که از جمله موضوع حقوق‌های نجومی است که نتیجه رسیدگی به آن برای مردم روشن نشد و سؤالات در ذهن مردم باقی مانده.»
برخی سؤالات باقی مانده در ذهن مردم عبارتند از:
علت پرداخت حقوق‌های نجومی به برخی مدیران چه بوده؟
آیا این افراد کار فوق‌العاده‌ای نسبت به بقیه مدیران انجام می‌دادند یا صرفاً به خاطر جایگاهی مانند مدیرعاملی بانک از چنین حقوق‌هایی برخوردار بوده‌اند؟
این مدیران علاوه بر حقوق، از چه مزایای دیگری بهره‌مند بوده‌اند و چرا؟
مبنای دریافت چنین حقوق‌ها و مزایایی چه بوده است؟
چرا پس از برملا شدن این موضوع و غیرقانونی یا غیرمتعارف بودن این حقوق‌ها و به رغم مواضع اولیه، تاکنون اقدام جدی در این باره نشده است؟ و...