کسی که دنیای خود را عوض می‌کند اولین سخنی که بر زبان او جاری می‌شود رب ارجعونی؛ خدایا مرا به دنیا برگردان (مومنون/99) است.
با خروج روح و آشکار شدن تمام حقایق، او جایگاه خود و اعمال خود و عاقبت خود و حقیقت اشیاء و شدت خسارت و  وسعت اشتباه و کیفیت وحشتناک خطای خود را کاملا می‌بیند و می‌گوید:ربنا ابصرنا و سمعنا فارجعنا نعمل صالحا انا موقنون؛ پروردگارا ديديم و شنيديم، ما را بازگردان تا كار شايسته كنيم چرا كه ما يقين آوردیم (سجده آیه ۱۲)
به تعبیر امیرالمومنین:فغیر موصوف ما نزل بهم؛ یعنی نمی‌توان توصیف کرد که آنها به چه بلایی گرفتار شدند(نهج البلاغه؛ خ 109) حضرت امیر با اینکه امیر بیان است ولی حال آنها را غیرقابل توصیف می‌داند.
فردی که زندگی خود را با اشتباه سپری کرده حاضر است دنیا و مافیها را فدیه بدهد تا او یک لحظه به این دنیا بیاید ،چون آنجا می‌فهمد که در یک لحظه دنیا، می‌توان قیامت برپا کرد اما اجازه نمی‌دهند و می‌گویند:و لات حین مناص ؛ (چه سود) که زمان، زمان فرار نبود. (سوره ص آیه۳)
از اینجا معلوم می‌شود که ما از زمان و وقت و لحظه‌ها گرانتر چیزی نداریم ،چون در این دنیا چیزی وجود ندارد که قیمت آن دنیا و مافیها باشد، لذا اهل برزخ و اهل محشر،این معامله را آرزو می‌کنند؛ پس قدر لحظه‌ها را بدانیم.
شهید اول می‌فرماید: (و من الخسران صرف العمر فی المباحات) گذراندن عمر در کارهای مباح  زیانکاری است.
ضرب المثلی است که می‌گوید همه به وقت نگاه می‌کنند ولی وقت به هیچ کس نگاه نمی‌کند.
به تعبیر حافظ:
صبح است ساقیا قدحی پر شراب کن                     
 دور فلک درنگ ندارد شتاب کن
و به تعبیر یکی از عرفا:
من نمی‌گویم زیان کن یا به فکر سود باش        
 ‌ای زفرصت بی‌خبر در هرچه هستی زود باش
کانال رسمی آیت‌الله سید حسن عاملی
https://telegram.me/seyed_hasan_ameli