سرویس سیاسی-

بهرام قاسمی در گفت‌وگو با خبرگزاری خبرآنلاین با توهین شدید به منتقدین آنان را دروغ‌گو و نق‌زن خوانده و اظهار داشت: کسانی با ادعای دلواپسی غیرمنصفانه فقط می‌نشینند، نِق می‌زنند و با دروغگویی شب را روز و روز را شب توصیف می‌کنند و کارهایی را که انجام شده است قبول ندارند و مسائل را سیاه‌نمایی می‌کنند چنین کسانی دلواپس واقعی کشور نیستند و هر چه در کشور کمتر باشند بهتر است چون نقش منتقد را بازی نمی‌کنند.
قاسمی در ادامه تنها منتقدینی که موید عملکرد دولت باشند را تائید کرده و گفت: هر چه تعداد منتقد آگاه در کشور بیشتر باشد خوب است، معتقدم در مجلس دهم وزن منتقدان واقعی و منصف نسبت به مجلس گذشته بیشتر است.
گفتنی است توهین و فحاشی به منتقدین و رسانه‌ها از ابتدای روی کار آمدن دولت یازدهم و علی‌رغم وعده‌های بی‌شمار دوران تبلیغات انتخاباتی روند صعودی به خود گرفته است .
رئیس‌جمهور که 12 مرداد 1392 و در روز تحلیف از بستن دهان منتقدین به خدا پناه برده بود در این چهار سال از هیچ توهینی نسبت به این منتقدین فروگذار نکرده است.
به جهنم حواله دادن منتقدین، تازه به دوران رسیده خواندن آنان، ناراحت بودن منتقدین از شکوفایی اقتصادی کشور، تلاش مخالفین برای ایجاد شکاف و تفرقه میان ملت و دولت، در اقلیت و تخریب‌گر بودن آنان، گروه کوچک حامی افراط، حامیان شکاف قومیتی، دروغ پراکن، فعال در اتاق عملیاتی علیه دولت، ترسو، بزدل، عقب مانده ، هراسان مانند کفار، غوطه ور در فساد، اقلیتی تندرو و ناراضی از برجام، عصر حجری و بیکار ، متوهم و جاهل به دین، به دنبال انحراف و بالا رفتن از دیوار ، هوچی‌گر و بی‌شناسنامه و ... همه و همه از جمله توهین‌های رئیس‌جمهور در این چهار سال به منتقدین است که لیست کردن آن مثنوی هفتاد من کاغذ می‌طلبد .
 نکته تأسف‌بار و در عین حال خنده‌دار ماجرا آن‌جا است که رئیس‌جمهور در سخنرانی‌های عمومی از آزادی رسانه‌ها و مطبوعات دم می‌زند و از لغو یک سخنرانی اظهار شرمساری می‌کند ولی سخنگوی وزارت خارجه به راحتی در گفت‌و‌گو با یک سایت خبری از لزوم حذف منتقدین از صحنه و صفحه سیاسی کشور سخن می‌گوید .
این تناقض در گفته و عمل را پیش از این رئیس‌قوه قضائیه به دولتمردان متذکر شده بود، آیت‌الله آملی لاریجانی 18 آبان سال جاری در این زمینه گفته بود: برادر بزرگوار شما خودتان شفاهاً یا کتباً با واسطه یا بی‌واسطه بارها گفته‌اید که چرا با فلان روزنامه یا فلان سایت برخورد نمی‌کنید یا نزد مقام معظم رهبری گلایه می‌کنید که چرا دستگاه قضایی با فلان روزنامه برخورد نکرده است. اما وقتی در بین اهالی مطبوعات و رسانه حضور می‌یابید ندای آزادی مطبوعات سر می‌دهید و اینکه قلم‌ها را نشکنید و دهانها را نبندید!
حال می‌توان از دولتمردان یازدهم پرسید که ادعای آزادی بیان را چگونه می‌توان با تلاش برای حذف منتقدین از صحنه سیاسی کشور توجیه کرد؟!