تیر ماه سال گذشته هنگام ارائه نتایج پایان سال دانش‌آموزان سال سوم دبیرستان دولتی مولی‌الموحدین منطقه یک، مدیر این مدرسه در جلسه‌ای اعلام کرد که چون دبیران اعزامی منطقه کیفیت لازم را برای تدریس در دوره پیش‌دانشگاهی ندارند و ما می‌خواهیم اکثر دانش‌آموزان این مدرسه وارد دانشگاه‌های دولتی شوند در نظر داریم با به خدمت گرفتن دبیران تراز اول خارج از منطقه کیفیت آموزشی را بالا ببریم و برای این منظور لازم است هر یک از دانش‌آموزان مبلغ 6 میلیون تومان بپردازند و از سوی دیگر برای اینکه به نتیجه مطلوب برسیم در نظر داریم پانزده نفر از دانش‌آموزان را از مدرسه منفک کنیم. طرح این برنامه با مخالفت جمعی از اولیا مواجه شد اول اینکه بعضی‌ها می‌گفتند اگر کسی نتواند این پول را تهیه کند چه وضعیتی خواهد داشت، دوم اینکه آن دانش آموزانی که قرار است منفک شوند چه کسانی خواهند بود چرا که در این محدوده دبیرستانی وجود ندارد که ما بتوانیم به آنجا انتقال پیدا کنیم. در پاسخ به سؤال اول، مدیر مدرسه عنوان نمود آنهایی که پول ندارند بروند وام بگیرند اما درباره سرنوشت آن پانزده نفر پاسخی عنوان نشد.
متاسفانه در هنگام ثبت‌نام به علت نبود امکان پرداخت مبلغ مورد درخواست از ثبت‌نام فرزند من جلوگیری شد و من موضوع را به اداره آموزش و پرورش منطقه یک منعکس کردم. مسئولین منطقه ابتدا تصور می‌کردند مبلغ مورد تقاضا 6 میلیون ریال است اما وقتی متوجه شدند که این مبلغ به تومان است بسیار تعجب کردند و گفتند به مدیر مدرسه دستور می‌دهیم فرزند شما را ثبت‌نام کند. دوباره به مدرسه مراجعه کردیم. مدیر بنا به دستور منطقه از فرزند من ثبت‌نام کرد اما گفت برای امثال شما کلاسی جداگانه تشکیل خواهیم داد و این کلاسی خواهد بود که شما دو ماه بعد مجبور خواهید شد فرزندتان را از این مدرسه منتقل کنید و جالب اینجاست که ادعای این مدیر محترم محقق شد و برای آنهایی که توان پرداخت 6 میلیون تومان را نداشتند کلاسی برگزار شد که بسیار متفاوت با کلاس دانش‌آموزان با توان مالی بود. دو کلاس در یک مدرسه یکی با توان و بنیه علمی بالا و دیگری تشکیل شده از دانش‌آموزانی که یا به دلیل نداشتن پشتوانه علمی توان قبولی در کنکور دولتی را در خود نمی‌دیدند یا دانش‌آموزانی که علی‌رغم بنیه علمی بالا توان پرداخت این هزینه را نداشتند و بر هر انسان اندیشمندی تصور چنین شرایطی کاملا روشن است. فرزند من که در طول تحصیل جزء شاگردان ممتاز بود در چنین کلاسی که از نظارت و کنترل لازم بی‌بهره بود و آمار دانش‌آموزان حاضر در کلاس نیز به طور فاحشی تغییر می کرد ضمن سرخوردگی و ناامیدی افت تحصیلی شدیدی پیدا کرد. مراتب به وزارت آموزش و پرورش اعلام شد آنها گفتند  این کار تخلف است و دستور توقف آن را دادند. اما این وضعیت تا پایان سال ادامه پیدا کرد و امسال نیز همین برنامه با مبلغ 7/5 میلیون تومان و به شکلی دیگر ادامه دارد.
حال با توجه به شرح بالا پرسش‌هایی مطرح می‌شود که از مسئولین می‌خواهم بدان پاسخگو باشند:
1- آیا مدیر مدرسه می‌تواند در امور اساسی مدرسه به طور خودمختار و سلیقه‌ای عمل کند و بگوید ما طبق خواسته والدین عمل می‌کنیم، آیا سیاست‌گذاری آموزش و پرورش را والدین مشخص می‌کنند؟
2- آیا آموزش و پرورش بر مدیریت مدارس نظارت و احاطه دارد و از میزان دریافت‌ها مطلع است؟ (تعجب مسئول بازرسی منطقه از میزان شهریه 6 میلیونی)
3- آیا آموزش و پرورش پس از اطلاع از تخلف توانایی عملکرد موثر و پیشگیرانه را دارد؟
4- آیا یک مدیر مدرسه دولتی آن‌قدر اختیار دارد که دبیران اعزامی آموزش و پرورش را نخواهد و خودش از بیرون دبیر بیاورد و آموزش و پرورش هم علت آن را نپرسد؟
5- آیا یک برنامه غلط باید یک سال ادامه داشته باشد و ضایعات خود را به جا بگذارد و آموزش و پرورش هیچ اقدامی نتواند انجام دهد؟
پدر یک دانش‌آموز