قال‌الامام علی(ع): طوبی لمن ذل فی نفسه و طاب کسبه، وصلحت سریرته، وحسنت خلیقته، وانفق الفضل من ماله، وامسک الفضل من لسانه، و عزل عن‌الناس شره، و وسعته‌السنهًْ، و لم ینسب الی البدعه.
امام علی(ع)، فرمود: خوشا به حال آن کس که خود را کوچک می‌شمارد، و کسب و کار او پاکیزه است، و جانش پاک، و اخلاقش نیکوست، که مازاد بر مصرف زندگی را در راه خدا بخشش می‌کند، و زبان را از زیاده‌گویی باز می‌دارد و آزار او به مردم نمی‌رسد، و سنت پیامبر(ص) او را کفایت کرده، بدعتی در دین خدا نمی‌گذارد. (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- نهج‌البلاغه- حکمت 123