نشریه «دیپلمات» در تحلیلی نوشت : چین با فروش 150 فروند جنگنده چند منظوره «جی -10» به ایران موافقت کرده است و به نظر می‌رسد که این امر تنها با رفع تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل در سال 2020 در زمینه ارسال سلاح‌های تهاجمی به ایران صورت پذیرد.
به گزارش فارس، نشریه «دیپلمات» در گزارشی به بررسی سفر وزیر دفاع چین به ایران و دیدار با «حسین دهقان» همتای ایرانی خود که روزهای گذشته صورت گرفت پرداخت و نوشت: وزرای دفاع ایران و چین دوشنبه هفته جاری توافقنامه همکاری‌های نظامی در حوزه‌هایی چون آموزش و عملیات ضدتروریستی را منعقد کرده و از برگزاری رزمایش نظامی مشترک در آینده نزدیک خبر دادند. این نشریه نوشت: روابط دفاعی ایران و چین در سال‌های گذشته به این سو رشد داشته به طوری‌که در سال 2014 برای نخستین بار نیروهای دریایی دو کشور رزمایش دریایی را در خلیج‌فارس برگزار کردند. قبل از آن و در سال 2013 نیز ناوشکن ایرانی «سبلان» و ناو «خارگ» از شهر بندری ژانگ جیانگ در استان جیانگسو دیدار کرده بودند.
در اکتبر 2015 نیز دریاسالار «سان جیانگو» معاون نیروی دریایی ارتش جمهوری خلق چین با وزیر دفاع ایران درباره زمینه‌های همکاری‌ مشترک گسترده‌تر به رایزنی پرداخت.
این نشریه ژاپنی در ادامه با اشاره به همکاری‌های گذشته پکن، تهران در دهه هشتاد و نود میلادی و کمک به توسعه قابلیت‌های دسترسی ممنوع (A2/AD) با فروش موشک‌های تاکتیکی بالستیک و ضد کشتی چون «کرم ابریشم» ، مین‌های پیشرفته ، قایق‌های تندروی «هودانگ» و کمک به ساخت موشک ضد کشتی بومی ایرانی به نام «نصر» نوشت: به نظر می‌رسد که روابط دو جانبه دوباره درحال اوج گیری است.
بنابر گزارش‌ها، چین در سال 2015 با فروش 150 فروند جنگنده چند منظوره «جی -10» به ایران موافقت کرده است که البته تاکنون دو طرف این خبر را نه تایید و نه تکذیب کرده‌اند و به نظر می‌رسد که این امر تنها با رفع تحریم‌های تسلیحاتی سازمان ملل در سال 2020 در زمینه ارسال سلاح‌های تهاجمی به ایران صورت پذیرد.
جی -10 هواپیمای جنگنده چندمنظوره است که توسط شرکت «چنگدوی» برای ارتش چین طراحی و تولید شده و در غرب به نام «اژدهای نیرومند» معروف است، این جنگنده هم‌زمان به عنوان یک جنگنده و یک هواپیمای تهاجمی ایفای نقش می‌کند و برای اجرای عملیات در هرگونه شرایط آب و هوایی در شب و روز طراحی شده است. جی-10 سال 1998 اولین پرواز خود را انجام داد و تولید انبوه آن از سال 2002 آغاز شد.
در انتهای این تحلیل آمده است: گسترده‌تر شدن همکاری ایران و چین برای برنامه ریزان نظامی آمریکا با توجه به قابلیت‌های رو به رشد دسترسی ممنوع نیروهای مسلح ایران و چین و خطرهای ناشی از آن بر ارتش آمریکا در خاورمیانه و آسیا موردی نگران‌کننده است.