شاعران سرشناس انقلاب در این برنامه، سروده‌های خود را در پاسداشت شهیدان مبارزه با آمریکا و استکبار جهانی در ایران و سراسر جهان برای حاضران خواندند.
این شب شعر با پخش ویدیویی کوتاه درباره نخستین شب از شب‌های شعر مقاومت آغاز شد. سپس حسن صنوبری، مجری برنامه، شعر «نیویورک» سروده محمدرضا شفیعی‌کدکنی را برای حضار خواند. سپس مبین اردستانی، شاعر جوان نخستین مهمان این شب، سروده خود را قرائت کرد که اشاره به ماجرای پرواز شماره 655 داشت. پس از آن، مریم جعفری آذرمانی، غزل‌سرا، شعری در قالب مسمط با موضوع مدعیات دروغین آمریکا و جنگ‌طلبی این کشور در افغانستان خواند که اشاراتی نیز به سقوط مصدق به دست سازمان سیا، همچنین فجایع داعش و افراطیون در عراق و شام (سوریه) داشت. مجید سعدآبادی نیز چند شعر نو درباره جنگ‌طلبی قدرت‌های بزرگ و پیامدهای خونین این جنگ‌ها به‌خصوص در کشورهای اسلامی خواند.
شب‌شعر ضدآمریکایی با شعرخوانی مرتضی امیری اسفندقه، شاعر و مدرس ادبیات ادامه یافت. او برخی سروده‌های نیمایی خود را با مضامین ظلم‌ستیزی و «دزدان یک‌چشم» روی «ناو» برای علاقه‌مندان ادبیات خواند. یکی از اشعار اسفندقه برگرفته از کتاب ضدآمریکایی «دارم خجالت می‌کشم از اینکه انسانم» بود که با تقدیر مخاطبان مواجه شد. سپس افسانه غیاثوند، شاعر نوگرا، پشت تریبون آمد و به جای شعر سپید ضدآمریکایی‌اش، شعری نیمایی خطاب به کسانی خواند که «به آمریکا اعتماد دارند».
در ادامه «هر چه فریاد»، نوبت به حمیدرضا شکارسری رسید که شعری خواند که در آن آمریکا را به ویروسی تشبیه کرده بود که در آینده زمین را نابود خواهد کرد. او همچنین شعرهایی درباره مجسمه آزادی آمریکا خواند که نماد آزادی است اما ادعای اصلی خود را فراموش کرده است. سپس نوبت به رسول پیره، شاعر رسید تا دو شعر سپید بخواند که درباره تسخیر لانه جاسوسی بود. احد ارسالی نیز روایتی طنزآلود از استکبارستیزی و ماجراهای دیپلماتیک اخیر خواند.
سپس نوبت به میلاد عرفان‌پور، شاعر انقلاب رسید که شعری آمریکاستیزانه در قالب کلاسیک خواند که علاقه‌مندی برخی افراد به آمریکا را دستمایه طنز قرار داده بود.
آخرین شعر برنامه «هر چه فریاد» را علی‌محمد مودب، شاعر انقلاب خواند که ابتدا از غفلت عمومی نسبت به ظرفیت‌های جهانی شعر سپید و نوگرا انتقاد کرد.