روزنامه فرهیختگان در این زمینه نوشت: کارشناسان تاکید دارند که کابینه اقتصادی باید تغییر کند. آنها تاکید دارند که برخی از وزرای اقتصادی آن‌طور که باید و شاید نتوانسته‌اند از فرصت‌های ایجاد شده به ویژه در دوران پسابرجام بهره ببرند. از نگاه این کارشناسان محمدباقر نوبخت، رئیس‌ سازمان برنامه جزء ضعیف‌ترین اعضای کابینه دولت است.
این روزنامه می‌افزاید: برخی وزرای اقتصادی دولت به ویژه وزیر صنعت، معدن و تجارت از شرایط پسابرجام که در اقتصاد ایران فراهم شده بود، به خوبی استفاده نکردند و ضرورت تغییر در تیم اقتصادی دولت اجتناب‌ناپذیر است.
فرهیختگان تصریح کرد: سازمان برنامه یکی از ضعیف‌ترین سازمان‌ها بعد از انقلاب بوده است و رئیس این سازمان عملکرد خوب و قابل دفاعی نداشته است.
دولت روحانی باید سازمان برنامه را اصلاح کند تا مشکلات اقتصاد کشور حل شود.
محمدجواد حق‌شناس عضو حزب اعتماد ملی نیز به این روزنامه گفته است: غیر از 3 وزیر جا به جا شده، بهتر است دولت در بخش‌های دیگری نیز کابینه‌اش را ترمیم کند. یکی از این گزینه‌های جدی می‌تواند وزارت صنایع و معادن باشد.
اما سیدکاظم اکرمی وزیر اسبق آموزش و پرورش ضمن یادداشتی در روزنامه اعتماد درباره برکناری «فانی» نوشت: تغییر وزیر آموزش و پرورش در چند ماه مانده به پایان کار دولت، به نفع آموزش و پرورش نیست. همین روندی که در انتظار برای وزیر جدید، انتظار برای رای اعتماد مجلس و انتظار برای تعیین سیاست‌های تازه از سوی او وجود دارد، مشکلاتی را ایجاد می‌کند در حالی که آقای فانی می‌توانست تا پایان کار دولت در سمت خود باقی بماند. فانی با سابقه طولانی در مدیریت در حوزه آموزش و پرورش زحمات بسیار کشید و خدماتش آنگونه که باید معرفی نشد. باید از ایشان به خاطر تلاش‌هایش قدردانی کرد.
از سوی دیگر روزنامه آرمان گزارش داد که «اصلاح‌طلبان با لبخند تلخ در حال نظاره ترمیم کابینه هستند» و «کارگزاران و حلقه نیاوران بیشترین سهم را از این جا‌به‌جایی‌ها می‌برند».
آرمان نوشت: دولت در حالی اقدام به تغییراتی در وزرای خود کرد که این تغییرات از لحاظ دیدگاه فکری آنچنان محسوس نبود و بار دیگر حلقه نیاوران در اولویت رئیس‌جمهور برای این تغییرات قرار گرفت. حلقه نیاوران همان مردانی بودند که در سال 92 در اطراف روحانی بودند؛ چرا که در مرکز تحقیقات استراتژیک تحت مدیریت او فعالیت می‌کردند و پس از پیروزی روحانی به پاستور راه پیدا کردند. در آن برهه انتقاداتی به روحانی وارد آمد؛  چرا که او توجه لازم به سبد رای خود نداشت که اگر حمایت اصلاح‌طلبان نبود، این میزان رای به او تعلق نمی‌گرفت. با توجه به اینکه اهداف اصلاح‌طلبان فراتر از حضور در کابینه و در راستای اصلاح‌ امور کشور بود بی‌مهری در استفاده از آنان در کابینه را نادیده گرفتند.
آرمان می‌افزاید: پس از اینکه مجلس دهم همسو با سیاست‌های دولت تشکیل شد، اصلاح‌طلبان توصیه‌هایی به رئیس‌جمهور کردند که از جمله آنها تغییراتی در ترکیب وزرا بود که روحانی هم همین مسیر را طی کرد در حالی که بسیاری در انتظار بودند تا این بار روحانی از اصلاح‌طلبان در این تغییرات بهره بگیرد و وزرای مدنظر خود را از میان اصلاح‌طلبان انتخاب کند، اما باز هم اعضای حلقه نیاوران مدنظر رئیس‌جمهور قرار گرفت.
این روزنامه می‌نویسد: نکته قابل تامل ظهور کارگزاران در زمان‌هایی است که موضوع انتصاب و یا امتیازات دیگر مطرح است. حزب کارگزاران را به عبارتی می‌توان حزب موسمی دانست؛ بدین معنا که در برهه‌های حساس که شاید هزینه‌ای به احزاب اصلاح‌طلب وارد شود، این حزب تمایل چندانی به دیده شدن ندارد اما به محض اینکه زمان تصمیم‌گیری برای انتخاب فردی در یک جایگاه می‌رسد تحریکات این حزب بیش از سایرین دیده می‌شود غلامحسین کرباسچی که چندان تمایلی به سخن گفتن با رسانه‌ها ندارد در این مقاطع از گفت‌وگو با رسانه‌ها پرهیز نمی‌کند. نکته قابل تامل این است که برخی اعضای این حزب که در سه سال هجمه به دولت سکوت را بر هر مولفه‌ای ترجیح داده بودند اکنون خود را موظف به دفاع از دولت می‌دانند.
آرمان تصریح کرد لبخند تلخ اصلاح‌طلبان به روحانی از سر رضایت نیست.