علی اکبری
مناظره‌های انتخاباتی آمریکا بخشی از واقعیات این کشور را برای دیگرانی که به آمریکا به‌عنوان مظهر تمدن نگریسته و شیفته این کشور بودند آشکار ساخت تا مشخص شود بین حقیقت این جامعه با آنچه در تبلیغات و فیلم‌های هالیوودی دیده می‌شود چقدر فاصله است. مناظره‌هایی که برای مشاهده آن باید محدودیت سنی قائل شد و آن را در دسته فیلم‌های مخصوص بزرگسال دسته‌بندی کرد و تذکر داد که کودکان اجازه دیدن این مناظره‌ها را ندارند. اگر قرار باشد اوج و نهایت پیشرفت یک جامعه، رسیدن به انحطاطی باشد که آمریکا در آنجا قرار گرفته، هیچ عقل سلیم و هیچ انسان پاک‌فطرتی چنین اندیشه و باوری را نخواهد پذیرفت. ظاهراً قرار است یکی از دو نامزدی که مانند مجله‌های زرد و کم‌ارزش در زندگی یکدیگر سرک کشیده و گوشه‌هایی از رذیله‌های اخلاقی یکدیگر را یافته تا به‌عنوان برگ برنده در مناظره خود از آن استفاده نمایند؛ به‌عنوان رئیس‌جمهور آینده آمریکا انتخاب شود و قطعاً قرار نیست چنین انسان‌های پست و دون مایه، در هنگام تصدی این منصب، ناگهان مثل فیلم‌های هندی متحول شده و تبدیل به انسان‌هایی مؤدب و باهوش و سراسر نیکی و فضیلت گردند. این افراد قبل و بعد از ریاست جمهوری همین هستند که می‌بینیم و قطعاً بعد از انتخاب بدتر نیز خواهند شد چراکه به فرموده خداوند متعالی در قرآن، انسان وقتی استغنا و بی‌نیازی پیدا کرد و به قدرت رسید، طغیان خواهد کرد. اینان هنوز به قدرت نرسیده چنین هستند و وای به روزی که قدرت و زمام امور در دست ایشان باشد؛ بنابراین باید از حال کسانی که دیگران را به کدخدا دانستن آمریکا دعوت می‌کنند تعجب کرد.
در کنار این موضوع، برخی افراد و جریانات در داخل کشور در حال ارزیابی این موضوع هستند که انتخاب کدام‌یک از دو نامزد می‌تواند به حال جمهوری اسلامی مفید باشد و بهتر می‌توان با او کنار آمد؟ زهی خیال باطل! سگ زرد برادر شغال است و قطعاً برای جمهوری اسلامی ایران تفاوتی نخواهد داشت که کدام‌یک از این دو نفر به منصب ریاست جمهوری آمریکا برسد چراکه هرکدام از این دو به قدرت برسد در دشمنی با ایران اسلامی تردیدی نخواهد داشت و تنها در خصوص نوع مبارزه و مقابله با جمهوری اسلامی بین این دو نفر تفاوت وجود دارد و بس؛ بنابراین ساده‌اندیشی است که مطرح شود که مثلاً ترامپ برای ایران بهتر از کلینتون است یا بالعکس.
مناظره‌های ریاست جمهوری آمریکا نمایشگر انتهای مسیر پیشرفت علم و به‌اصطلاح تمدن بشری بدون توجه به معنویت است. تمدنی که از ابتدای شکل‌گیری در این سرزمین تازه کشف‌شده همراه با قتل‌عام و هولوکاست بومیان آمریکا و سرخ‌پوستانی بود که از بدِ روزگار قربانی منفعت‌طلبی سفیدپوستانی قرار گرفتند که جز قتل و غارت و انسان کشی و استفاده از سلاح گرم، زبان دیگری برای سخن گفتن نداشتند. در ادامه مسیر نیز همواره این به‌ظاهر تمدن جدید، سراسر زشتی و کژی بوده است. از قتل‌عام‌های گسترده‌ای که در جنگ‌های موسوم به استقلال در داخل خود آمریکا درگرفت تا قرن بیستم و زمان حال و قطعاً آینده نیز مسیری متمایز از گذشته نخواهد بود. در طی سده اخیر و به‌ویژه بعد از جنگ جهانی دوم که با استفاده آمریکا از سلاح کشتارجمعی و تخریب دو شهر هیروشیما و ناکازاکی با بمب هسته‌ای بود، هیچ کشوری به‌اندازه آمریکا مسبب جنگ و تجاوز نبوده است. موضوع ویتنام، شیلی، ایران، عراق، افغانستان، کوبا و ... تنها بخش کوچکی از کارنامه افتضاح آمریکا است که به‌طور مستقیم و یا با استفاده از اذناب خود باعث سرکوب ملت‌ها شده است و اکنون این کشور بااین‌همه ادعا و دبدبه و کبکبه به‌عنوان بزرگ‌ترین کشور بدهکار جهان با مشکلات درونی و بیرونی مواجه است. زمانی خبر حرکت یک ناو آمریکایی به یک منطقه جهان باعث جابجایی حکومت‌ها می‌شد لیکن اکنون این شیر بی‌یال و دم اشکم به‌جایی رسیده است که به تعبیر دونالد ترامپ به‌عنوان یکی از دو نامزد اصلی انتخابات آمریکا، کشور کوچکی چون فیلیپین نیز برای آمریکا شاخ‌وشانه کشیده و تهدید به قطع روابط می‌کند.
این واقعیت امروز آمریکا است که نه از زبان مخالفان و دشمنان آمریکا بلکه از زبان خودِ آمریکایی‌ها بیان می‌شود. میزان بیکاری، تعداد کارتن‌خواب‌ها و افراد بی‌خانمان، ناتوانی در بازسازی لطمات ناشی از حوادث طبیعی ازجمله چند توفانی که طی سال‌های اخیر در این کشور رخ‌داده، میزان خودکشی، کشتارهای خیابانی با استفاده از سلاح گرم که حتی معلمان را مجبور به حمل سلاح برای محافظت از خود کرده است و صدها نمونه دیگر که مجال پرداختن به آن وجود ندارد تنها اندکی از واقعیت آمریکای 2016 است. آمریکا مانند تنه درخت تنومندی است که از درون توسط موریانه خورده شده و پوچ و توخالی است و یک باد نه‌چندان شدید نیز آن را سرنگون خواهد کرد. بااین‌حال هستند برخی عوامل درونی که تلاش دارند این شیر فرتوت را همچنان کدخدای عالم نامیده و ایران مقتدر را به تمکین از این به‌اصطلاح ابرقدرت دعوت نمایند. آقایانی که ابهت آمریکا در نزد ایشان بیش از وعده خداوند قادر متعال در خصوص نصرت و یاری مؤمنان قدرت دارد به‌گونه‌ای که حاضرند برای این‌که مورد غضب این کشور قرار نگیرند، همه‌چیز را تقدیم دشمن نمایند تا بلکه عنایت و گشایشی از ناحیه دشمن حاصل شود. آنانی که اظهار می‌داشتند که آمریکا قادر است با یک بمب تمام قدرت دفاعی ایران را نابود سازد آیا می‌توانند حقوق ملت را استیفا نمایند؟ آقایانی که در جریان مذاکرات برجام این جرئت و جسارت را داشتند که به نماینده خصم ایران، هدیه بدهند آیا لحظه‌ای به نتایج چنین اقدامی اندیشیدند؟ آنانی که عاشورا را درس مذاکره می‌دانستند و یا مکرراً موضوع صلح امام حسن علیه‌السلام را مطرح می‌نمایند آیا بر این باورند که نیروهای داخلی و یاران جمهوری اسلامی ایران چونان یاران امام حسن علیه‌السلام سجاده از زیرپای ایشان می‌کشند و یا این‌که زبانم لال، حضرت برای به دست آوردن صلح با معاویه، به او هدیه‌ای نیز تقدیم کرده است؟! آیا امام حسین علیه‌السلام که این آقایان با تحریف تاریخ ایشان را مذاکره‌کننده با عمر سعد و متقاضی مذاکره با یزید معرفی می‌کنند به نماینده دشمن، هدیه تعارف کرد؟ به‌راستی کجای کار هستیم و چگونه تاریخ را فهم می‌کنیم؟ آقایانی که قول رفع تمام تحریم‌ها را می‌دادند و در مقابل تذکر ناصحان ملت و دولت مبنی بر عدم اعتماد به آمریکا، نطق می‌کردند و اظهار می‌داشتند برخی‌ها ترسو و لرزان آفریده‌شده‌اند اکنون‌که عایدی هیچِ برجام توسط دولتمردانی چون رئیس‌بانک مرکزی بیان می‌شود، آیا این جرئت را دارند که با شجاعت اعلام کنند که مسیری که پیموده‌اند خطا بوده و آنچه تصور می‌کردند، محقق نشده است یا این‌که همچنان به دنبال بزک کردن برجام و آمریکایی هستند که قرار بوده به تعهدات خود عمل کند؟ بیان جملاتی مانند این‌که ما برای گسترش صادرات، هواپیما سفارش داده‌ایم تنها تلاشی برای کتمان واقعیتی است که وجود دارد که در حال حاضر نیز هواپیماهای جمهوری اسلامی ایران در فرودگاه‌های غربی با مشکل سوخت‌گیری مواجه هستند. افراد خارجی که به ایران سفر کنند برای دریافت ویزای آمریکا با مشکل مواجه خواهند شد. بانک‌های خارجی جرئت ندارند که مراودات مالی و بانکی با ایران داشته باشند چراکه از مجازات توسط آمریکا هراس دارند و با تمام این تفاسیر، جان کری اعلام می‌دارد که آمریکا بیش از آنچه تعهد داده بود اقدام کرده است. در مقابل این‌همه بدعهدی و بدقولی طرف آمریکایی، دولتمرد جمهوری اسلامی، فریاد خود را بر سر آنانی می‌زند که جز صلاح دولت را نمی‌خواهند و تلاش می‌کنند دولت را در مطالبه از دشمن یاری نمایند. باید به این فرموده تأسی کرد که «هرچه فریاد دارید بر سر آمریکا بزنید » و از رفتاری که متأسفانه قرینه‌های متعددی از آن رخ‌داده که خنده دولتی‌ها برای دشمن و فریادشان بر سر دوست است، دست برداشت. آمریکا همین است که در مناظره‌ها می‌بینیم؛ بدون روتوش و بزک کردن. انتخاباتی که آزاد نیست و تقلب یکی از ارکان اوست و نامزدهایی که برای رسیدن به قدرت حاضرند دست به هر کاری بزنند.