نوشتن شعار «عضویت در حزب رستاخیز بیعت با یزید است» در مسجد حظیره در فروردین 1354 نشانگر آغاز حرکتی جدید در مسیر مبارزات در شهر یزد بود.
آیت‌‌الله شهید صدوقی(ره)  که به خوبی از میزان استقبال جوانان نسبت به مسائل دینی آگاه بود، تصمیم به توسعه مسجد حظیره گرفت تا با گسترش فضای آن، پذیرای جمعیت بیشتری از مردم متدین شهر باشد. اداره کل سوم ساواک با حساسیت به این کار به ساواک یزد نوشت:
«ضمن ادامه مراقبت از اعمال و رفتار نامبرده بالا در جریان کلیه فعل و انفعالاتی که از ناحیه مشارالیه به منظور خریداری مغازه‌های همجوار مسجد مورد بحث انجام می‌گیرد، قرار گرفته و از نتایج حاصله مرتبا این اداره کل را آگاه سازند.»
شرایط اجتماعی و فضای حاکم بر کشور، خبر از نهضتی فراگیر داشت. از این رو در شعارنویسی‌های پنهانی، محمدرضا پهلوی به طور مستقیم مورد حمله قرار می‌گرفت، مانند آنچه در یکی ازتوالت‌های مسجد مصلای شهر یزد نوشته شد: «ای کاش معاویه زمان کشته می‌شد و یزید پسرش به جای او نمی‌نشست.» و این، نویدبخش حرکتی سراسری بود تا شعارهای حق‌جویی و حق‌طلبی، از پنهان‌نویسی،  به آشکارنویسی تبدیل شود.
درگذشت ناگهانی دکترعلی شریعتی در لندن، در 29 خرداد سال 1356ش، هر چند در محیط‌های دانشجویی تهران، با واکنش‌های مختصری روبرو گردید، ولی در دیگر شهرها و خصوصا در شهر یزد، تاثیری نداشت و تنها ارسال نشریه‌ای از آلمان‌غربی، تحت عنوان «در سوگ شریعتی» به آدرس صندوق پستی انتشارات جوادیه گزارش شد. در شهرستان تفت نیز، بر دیوار یکی از مساجد، اعلامیه‌ای دست‌نویس، نصب شد که در آن، درگذشت دکتر شریعتی به سازمان سیا و ساواک نسبت داده شده بود.
جدی‌ترین حرکتی که در این مورد صورت گرفت، شعارهایی بود که در روز 24 شهریور، پس از برگزاری نماز عیدسعید فطر در حیاط مسجد حظیره، به گوش رسید. سر دادن شعار «زنده باد خمینی، زنده باد شریعتی» در این روز، موجب دستگیری فردی به نام «مهدی هادی» شد که باید از او به عنوان اولین فرد دستگیر شده تظاهرات انقلاب اسلامی در یزد یاد کرد.
هنوز مدت زیادی از این حرکت نگذشته بود که با درگذشت شهادت‌گونه آیت‌الله حاج‌آقا مصطفی خمینی(ره)، که امام(ره) از آن به عنوان «الطاف خفیه الهی» یاد کردند، انقلاب اسلامی در سراسر ایران، همگانی و فراگیر و آغازی بر پایان دوران حکومت شاهنشاهی در ایران شد.
با وجود تلاش برای ممانعت از برپایی مجالس ترحیم آیت‌الله حاج‌آقا مصطفی خمینی(ره)، در یزد نیز مانند دیگر شهرهای سراسر کشور، مجالس متعددی تشکیل شد. مراسم اربعین ایشان، که امام خمینی(ره) او را «امید آینده اسلام»  خوانده بود، توسط آیت‌الله صدوقی در مسجد حظیره برگزار شد و حجت‌الاسلام والمسلمین راشد یزدی سخنران آن بود که با عبارات و القابی هیجان‌انگیز، این روز را گرامی داشت:
«این مجلس در این روز بزرگ که عیدالله اکبر نامیده شده است به مناسبت چهلمین روز شهادت حضرت آیت‌الله مجاهد حاجی آقامصطفی موسوی خمینی(صلوات حاضرین) فرزند برومند افقه الفقهاء و المجتهدین اعلم العلماء و المتفکرین یگانه دوران و امید شیعیان و نماینده حضرت بقیه‌الله امام اعظم حضرت  آیت‌الله العظمی حاج آقاروح‌الله خمینی(صلوات حاضرین) مده الله بعمر وجوده الشریف روحی له‌الفداء تشکیل یافته است.. شما می‌دانید حاج آقا مصطفی اولا از نظر علمی مردی بسیار بزرگ بوده، کتاب در فقه دارد، در اصول دارد، مردی که فلسفه را خوب فهمیده و خوب درک کرده است و امید شیعه بوده، خیلی بزرگوار، دوستانش از زهدش، از تقوایش، چه حرف‌ها زده‌اند. چه نعمت بزرگی گرفته شده از حوزه‌های علمیه. این مرد با این همه شهرت و بزرگواری، این مردی بود که میلیون‌ها پول اگر می‌خواست می‌آمد زیردستش رد می‌شد: از خلیج‌فارس، از افغان، از هند؛ البته سهم امام؛  این مرد در یک منزل اجاره‌ای که مجموعه وسعتی که داشت به اندازه یک هال منزل من و شما بوده زندگی می‌کرده.»
با برگزاری این‌گونه مراسم، حال و هوای انقلاب اسلامی و مبارزه با ارکان اصلی رژیم پهلوی، در محیط‌های مختلف دانش‌آموزی و دانشجویی، کارگری و کارمندی و بازاری و دیگر اقشار مردم فراگیر شد و برای اولین‌بار در محیط‌های دبیرستانی «فریاد مرگ بر شاه» سر داده شد.