خداوند قرآن را درمان قرار داده است. به این معنا که اگر بخواهیم اسباب برای درمان بیماری‌ها بویژه بیماری‌های روانی چون افسردگی، اندوه، اضطراب، نفاق، خشم، دشمنی، کینه‌جویی،  حسادت و مانند آنها داشته باشیم، باید از قرآن برای درمان استفاده کنیم.
خداوند می‌فرماید: يَأ اَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَتْكُم مَّوْعِظَهًُْ مِّن رَّبِّكُمْ وَشِفَآءُ لِّمَا فِى الصُّدُورِ وَ هُدّى وَرَحْمَهًُْ لِّلْمُؤْمِنِينَ؛ اى مردم، به يقين، براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سينه‌هاست، و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است. (یونس، آیه 57)
در این آیه مخاطب توده مردم است که شامل کافران و منافقان نیز می‌شود. به این معنا که قرآن شفای همه دردها و بیمارهایی است که در نفس انسانی است. از این رو با تعبیر به«صدور» به بیماری‌های روانی توجه می‌دهد. البته قرآن هر چند درمانگر همه بیماری‌های انسان‌ها است؛ اما نسبت به مومنان از یک ویژگی دیگر نیز برخورداراست و به آنان افزون بر درمان، هدایت  و یک رحمت خاص نیز می‌باشد، چنانکه می‌فرماید: وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَهًًُْْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَلَا يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلَّا خَسَارًا ؛ و ما آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مى‌‏كنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمىافزايد. (اسرا/ 82)