هاله اسفندیاری پژوهشگر مؤسسه وودرو ویلسون در روزنامه «وال‌استریت ژورنال» نوشت: بازداشت دو ملیتی‌ها همچون هماهودفر و باقر و سیامک نمازی از سوی سپاه، رفتاری سزاوار سرزنش است که فقط رهبر ایران می‌تواند به آن خاتمه دهد و اگر روحانی و ظریف سکوت را در قبال این موج بگیر و ببندها بشکنند، می‌توانند بر رفتار سپاه در این زمینه اثرگذار باشند.
وال‌استریت ژورنال، هاله اسفندیاری را یک شهروند دوملیتی آمریکایی- ایرانی و مدیر بازنشسته و محقق مرکز وودرو ویلسون معرفی و اشاره می‌کند که وی در سال 2007 به مدت 105 روز در زندان «اوین» در تهران بوده است.
در نوشته هاله اسفندیاری آمده است: «دقیقاً 9 سال پیش در تاریخ دوم سپتامبر 2007 من بعد از سپری کردن هشت ماه بازداشت در زندان اوین که 105 روز آن را در سلول انفرادی گذراندم، این اجازه را پیدا کردم که ایران را ترک کنم. هنگام ترک ایران داخل هواپیما از پنجره هواپیما تهران را نگاه می‌کردم و می‌دانستم مادامی که رژیم کنونی بر ایران حاکم است برای همیشه باید با ایران خداحافظی کنم.
وی با وجود انکار توطئه‌های آمریکا علیه ایران می‌نویسد: تصمیم رئیس جمهوری «جورج بوش» در سال 2002 که ایران را یکی از اعضاء «محور شرارت» خواند و مصوبه کنگره آمریکا مصوب سال 2006 برای اختصاص دادن 667 میلیون دلار برای راه‌اندازی رسانه‌های آزاد در ایران و حمایت از تلاش‌ها در راه برقراری دموکراسی در این کشور، مقدمه‌ای شد تا پارانویای ایران جانی تازه بگیرد و زمینه آن شد تا رژیم نسبت به دوملیتی‌ها، و مؤسسات و نهادهای خارجی بدبین شود.
اسفندیاری می‌افزاید: اکنون چند دوتابعیتی به اتهام اقدام علیه امنیت ملی در بازداشت به سر می‌برند؛ از جمله این افراد هما هودفر استاد دانشگاه کلرادو و باقر نمازی افسر بازنشسته سازمان ملل است. هفته گذشته «عبدالرسول دری اصفهانی» مشاور «بانک مرکزی» و عضو کلیدی تیم مذاکراتی که توافق را در موضوع برنامه هسته‌ای ایران انجام داد به دست سپاه دستگیر شد. «محسنی اژه‌ای» سخنگوی قوه قضائیه در مورد این قضیه توضیح داد که دری اصفهانی به اتهام جاسوسی در دست بازجویی قرار دارد و به قید ضمانت آزاد شده است. سپاه پاسداران می‌گوید افراد دو ملیتی بهترین هدف برای جذب سرویس‌های جاسوسی بیگانه هستند.
عضو شبکه براندازی در ادامه می‌نویسد: به دنبال توافق هسته‌ای آیت‌الله خامنه‌ای نسبت به «نفوذ» قدرت‌های دشمن در ایران هشدار داد و متذکر شد که دشمن این «نفوذ» را از طریق معاملات تجاری، تبادل فرهنگی و امثالهم در کشور دنبال می‌کند. رئیس جمهور روحانی و «جواد ظریف» وزیر امور خارجه او، اگر سکوت را در قبال این موج بگیر و ببندها بشکنند، می‌توانند بر رفتار «سپاه» در این زمینه اثرگذار باشند.
یادآور می‌شود اواخر شهریور 93 محمد جواد ظریف در سخنرانی مرکز وودرو ویلسون شرکت کرد. در این مراسم هاله اسفندیاری مجری برنامه از ظریف پرسید: «لطفاً درباره تأثیر مذاکرات بر مسائل سیاسی داخلی ایران توضیح بفرمایید البته می‌دانم که این حوزه، مد نظر شما نیست.»
جواد ظریف به این سؤال اینگونه پاسخ داد: «بی‌تردید، همینطور است زیرا ما روندی را شروع کرده‌ایم که هدف از آن تغییر فضای سیاست خارجی کشور است. اگر با وجود تلاش‌های ما برای تعامل، این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند، مردم ایران این فرصت را خواهند داشت تا 16 ماه دیگر که انتخابات پارلمانی در ایران برگزار می‌شود، به این عملکرد ما (با آرای خود) پاسخ دهند. وقتی قبلاً در تعامل و مذاکرات درباره توافق هسته‌ای با جامعه بین‌المللی در سال‌های 2004 و 2005، توافق‌هایی کردیم و تلاش‌های ما برای عملکرد شفاف، از جانب اتحادیه اروپایی رد شد، مردم جواب ما را با انتخاب رئیس جمهوری متفاوت دادند که مرا هم زود بازنشسته کرد! البته باید توجه داشت که اتحادیه اروپایی به تنهایی فعالیت نمی‌کرد و مقامات کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا مانع از هرگونه توافق شدند، همانطور که حالا هم کسانی هستند که نمی‌خواهند هیچگونه توافقی حاصل شود قطع نظر از اینکه مفاد آن چه باشد. حالا من بار دیگر زنده شده‌ام (خنده حضار). به نظر من، در انتقال پیامی که جامعه بین‌المللی و بویژه غرب می‌خواهد به ایران منتقل کند باید بسیار دقت کند. باید دید تعامل از جانب ایران و تلاش ایران برای باز بودن و نگاه به آینده داشتن با پاسخ مثبت مواجه می‌شود یا اینکه بار دیگر، رد می‌شود. من فکر می‌کنم مردم ایران پاسخ خود را در صندوق‌های رأی نشان خواهند داد.»