با افزایش سن، مغز انسان نیز همانند دیگر اندام‌های بدن به تدریج تحلیل می‌رود و می‌تواند درگیر بیماری‌های مختلفی شود. از جمله شناخته شده‌ترین بیماری‌های مرتبط با مغز که امروزه افراد بسیاری در جهان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، آلزایمر است. بیماری آلزایمر 60 تا 80 درصد موارد زوال عقل را شامل می‌شود که به بروزمشکلاتی در حافظه، قدرت تفکر و رفتار فرد منجر می‌شود. آلزایمر با گذشت زمان شرایط وخیم‌تری پیدا می‌کند.
به گزارش «مدیکال دیلی»، آلزایمر یک بیماری پیش‌رونده، پیچیده و دشوار است. در مراحل پایانی این بیماری، بیماران اشتهای خود را نیز از دست می‌دهند و توانایی برقراری ارتباط شفاهی، توانایی حرکت بدون کمک و تشخیص اعضای خانواده و دوستان خود را ندارند. با این وجود، مرگ بیماران مبتلا به آلزایمر به طور معمول در نتیجه مشکلات تنفسی، سینه پهلو، عفونت یا ایست قلبی رخ می‌دهد.
در بیماری آلزایمری نه تنها توانایی مغز برای تفکر با گذشت زمان کاهش می‌یابد، بلکه توانایی حفظ هموستاز زندگی‌بخش- حفظ شرایط پایدار در داخل بدن- نیز از بین می‌رود. در نهایت، مغز همه چیز از جمله توانایی بلع، سرفه و تنفس را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بیمار نسبت به عفونت آسیب‌پذیر شده و برای ادامه زندگی مجبور به تغذیه از طریق لوله می‌شود.
متأسفانه، بستری شدن در بیمارستان اغلب تأثیر چندانی بر افزایش طول عمر بیمارانی که مراحل پایانی ابتلا به آلزایمر را تجربه می‌کنند، ندارد و در حقیقت به نوعی شرایطی دلسرد کننده و ناراحت کننده را رقم می‌زند، زیرا با احتمال طول عمر بیشتر تنها به درد و رنج بیمار افزوده می‌شود. اقدام‌هایی مانند احیای قلبی ریوی (CPR)، تغذیه از طریق لوله و حتی دیالیز سود کمی به همراه دارد و می‌توانند درد و رنج بیشتری را به بیمار تحمیل کند.
مراحل پیشرفته بیماری آلزایمر به طور میانگین بین یک سال و نیم تا دو سال طول می‌کشد اما 20 تا 30 درصد بیماران ممکن است 15 یا 20 سال نیز عمر کنند. بنابر گزارش مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، آلزایمر ششمین عامل مرگ و میر در این کشور محسوب می‌شود.