(بدان ای سالک راه خدا!) دل، ظرف محبت است، برعکس عقل که اصلاً سر و کاری با محبت ندارد، عقل نه جاذبه دارد نه دافعه، چون یک ماشین حساب است و به این چیزها کاری ندارد. جاذبه و دافعه کاردل است. لذا اینکه می‌گوییم محصول عقل باید وارد دل شود، یعنی اینکه نتیجه کارکرد ماشین حساب عقل، باید مورد محبت قلب قرار گیرد تا کارآیی پیدا کند. اگر اعتقاد به قیامت و معاد که با برهان یا اخبار ثابت شده و اصلاً نمی‌توان آن را رد کرد، به باور کسی نیاید، نمی‌تواند به عنوان هدف او قرار گیرد. چرا که هدف‌گیری هر کس بر محور محبت او است نه اعتقاداتش.(1)
_____________
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 73