«ریکاردو آلکارو» در مقاله منتشر شده خود در پایگاه اطلاع‌رسانی اندیشکده آمریکایی بروکینگز، نوشت: آمریکا پس از تشکیل ائتلاف بین‌المللی برای مخالفت با برنامه‌های هسته‌ای ایران، تهران را به محدود کردن بخش اعظم فعالیت‌های هسته‌ای‌اش در ازای کاهش تحریم‌‌ها واداشت.
آمریکا همزمان با پیگیری توافقنامه جامع هسته‌ای از سوی ایران و 1+5  علاقه‌مند به تضمین ادامه اعمال فشار بر ایران است.
نویسنده  در ادامه مقاله خود آورده است؛ دولت باراک اوباما معطوف شدن توجه ایتالیا به ایران را امری زود هنگام و تهدیدی برای از بین رفتن شاکله تحریم‌ها پیش از دادن تضمین‌های قابل راست‌آزمایی از سوی ایران درباره ماهیت صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای‌اش می‌داند.
اندیشکده آمریکایی افزوده است: بدون شک، ابتکار عمل ایتالیا مبتنی بر این فرض است که در صورت حل مسئله هسته‌ای ایران و لغو تحریم‌ها، ایتالیا در خط اول یا دست‌کم در زمره اولین‌های دستیابی به بازارهای ایران قرار دارد.
آلکارو خاطر‌نشان کرد، تلاش‌های ایتالیا در رابطه با ایران صرفا ناشی از منافع اقتصادی نیست. هدف آن‌ها تسهیل روند مذاکرات هسته‌ای از طریق دادن اعتبار بیشتر به وعده منافعی است که در پی توافقنامه نهایی هسته‌ای حاصل خواهد شد. همکاری نزدیک‌تر ممکن است واشنگتن را به این نتیجه برساند که متحدانش بیش از تعهد و مسئولیت، به دنبال سود خود در ایران هستند. علاوه بر این، این خطر وجود دارد که اقدامات آمریکا باعث شود متحدانش شکست نهایی مذاکرات هسته‌ای را متوجه هر کشوری غیر از ایران بدانند. در غیر این صورت، درخواست‌های آمریکا برای اعمال تحریم‌های جدیدی که به طور قطع، چنین پیامد ناخوشایندی را به دنبال خواهد داشت، نشنیده گرفته خواهد شد.
کارشناس بروکینگز  در مقاله خود نوشت:  اقدامات آمریکا در قبال ایران می‌تواند متحدان این کشور را به این نتیجه برساند که واشنگتن مسئول شکست مذاکرات هسته‌ای ایران است و گوش شنوایی برای درخواست‌های آمریکا در زمینه اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران باقی نگذارد.