سرویس خارجی-

علائم عقب‌نشینی آنکارا و حزب حاکم ترکیه هر روز بیشتر از روز قبل نمایان می‌شوند. پیش از این ترک‌ها که به دلایلی از ناتو و آمریکا دلخور هستند، دست دوستی مجدد به سوی روس‌ها دراز کردند و بلافاصله پس از آن، مسکو اعلام کرد، انتقال عناصر تروریستی از خاک ترکیه به سوریه متوقف می‌شود.
دیری نگذشت که اعلام شد، ترکیه به ماندن «بشار اسد» در پست ریاست جمهوری سوریه (هر چند کوتاه مدت) رضایت داده است. این خبر در ترکیه موج ایجاد کرد و باعث شد که «رجب طیب اردوغان» رئیس جمهوری ترکیه کلاً ماجرا را انکار کند. اما، پس از گذشت چند روز، مشخص شد که ماجرا صحت دارد و حاکمان ترک نسبت به «بشار اسد» منعطف شده‌اند.
دیروز اما ایسنا به نقل از روزنامه «صباح» گزارش داد، «بینالی ایلدریم» نخست‌وزیر ترکیه، در آنکارا رسماً اعلام کرده که «ترکیه در نظر دارد روابط خود را در منطقه از جمله با کشورهای عراق، سوریه و مصر با هدف گسترش صلح در جهان بهبود بخشد.»
ایلدریم هر چند نام سوریه را به همراه عراق و مصر ذکر کرد و سپس، فوراً به روابط ترکیه و رژیم صهیونیستی پرداخت، ولی همین اشاره گذرا، حکایت‌های فراوانی را با خود دارد و به تنهایی، از خانه‌تکانی جدی در سیاست‌ خارجی ترکیه نسبت به سوریه حکایت می‌کند.
از این جمله ایلدریم برمی‌آید که مقامات آنکارا نیز مثل هیئت‌های اروپایی، در صف ایستاده و منتظر اجازه «بشار اسد» برای شرفیابی هستند!
به هر حال، صحبت از بهبود روابط باسوریه کردن در شرایط فعلی،‌ هیچ معنایی جز فشردن دست «بشار اسد» ندارد. لذا، باید منتظر ماند و دید که آنکارا در روزهای آتی چه برگی را رو می‌کند و از کدام مسیر در صدد تقرب به دولت سوریه برمی‌آید.
موردی که در ارتباط باترکیه بسیار حائز اهمیت است، سر خورده شدن حزب حاکم «عدالت و توسعه» و شخص «رجب طیب اردوغان» از آمریکا و اروپا در ارتباط با کردهای سوریه است؛ مقامات آنکارا به صرافت دریافته‌اند که واشنگتن برای کردهای منطقه پس از داعش برنامه دارد و گوشش هم بدهکار تذکرات ترکیه نیست.
آنها می‌دانند در شرایط جاری گره بحران کردهای شمال سوریه تنها با دستان شخص «بشار اسد» باز می‌شود. البته، مشخص نیست که در این ارتباط، رئیس جمهور سوریه با آنکارا همکاری کند یا نه.
ترکیه که پس از سال‌ها حمایت مالی، لجستیکی و حتی تسلیحاتی از تروریست‌های سوری، اکنون هیچ اهرمی در سوریه ندارد و به علاوه، باید مسئله حمایت آمریکا از کردهای استان «حسکه» را هم شاهد باشد، بعید نیست که محض به خشم آوردن همپیمانان غربی‌اش هم که شده، گام‌های بعدی را هم جهت نزدیکی بیشتر با سوریه و شخص بشار اسد بردارد.