سرویس ورزشی-

ارزش این موفقیت زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم در دقایق ابتدایی این بازی، رونالدو از ناحیه زانو مصدوم شد تا تیم قهرمان نزدیک به 100 دقیقه از نعمت داشتن ستاره ای چون او محروم شود.
رونالدو در 20 دقیقه نخست بازی بر اثر ضربه‌ای که دیمیتری پایت به زانوی پای تکیه‌گاهش وارد آورد، دچار مصدومیت شد. با وجود تلاش فراوان کادر پزشکی تیم ملی پرتغال او نتوانست به بازی ادامه دهد و پس از چند دقیقه لنگان‌لنگان دویدن در میدان در میان بهت و ناباوری اعضای کادر فنی تیم ملی پرتغال و هواداران این تیم در دقیقه 24 در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، میدان را ترک کرد.
انتشار همان تصاویر کوتاه از اشک ریختن رونالدو، نشان‌دهنده غیرت و تعصب این ستاره پرتغالی به تیمش بود؛ همان غیرت و تعصبی که متاسفانه برخی افراد به ظاهر کارشناس در تحلیل‌های به اصطلاح فنی خود به آن توجه نمی‌کنند و در مقابل تلاش کرده و می‌کنند که به افکار عمومی بگویند «در فوتبال حرفه‌ای غیرت و تعصب معنایی ندارد.»
اما واقعیت چیز دیگری است؛ رونالدو نشان داد که تعصب در میان بازیکنان بزرگ موج می‌زند، عین همین تعصب را هم مسی به تیم ملی کشورش دارد. یکشنبه شب رونالدو به خاطر مصدومیت اشک ریخت، چند روز قبل مسی به خاطر ناکامی آرژانتین در فتح کوپا آمریکا. هر دوی این اشک‌ها حکایت از تعصب این ستاره‌ها به تیم‌های کشورشان دارد.
این رفتار ستاره ها می‌تواند درسی برای تمام علاقه مندان به فوتبال باشد تا تفسیری درست از «فوتبال حرفه‌ای» داشته باشیم و در نهایت با درک و آگاهی بیشتر بتوانیم به فوتبال کشورمان خدمت کنیم.