سرویس ورزشی-
 اصل نظارت، یکی از اصول بی‌بدیل و اثبات شده در مدیریت است. مدیریت که می‌گوییم منظورمان همه دوره‌ها و مراحل زندگی بشری است. چه از آنوقت که به اصطلاح مدیریت «علمی» شده است. یعنی از اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی و چه پیش از آن که به دوران ماقبل صنعتی برمی‌گردد و در آن دوران هم «علم» وجود داشت اما چون اصالت علم (سیانتیسم) نبود مدیریت که آن و لحظه‌ای از زندگی فردی و اجتماعی جدا نبوده به صفت و پسوند «علمی» هم آراسته نبوده است. باری، در هر دوره از حیات انسانی از آغاز تا امروز، آدمی چه در بعد فردی و چه از جنبه اجتماعی با هنر مدیریت سروکار داشته و اصولا بدون آن نمی‌توانسته به زندگی خود تداوم ببخشد.
فرق بزرگ انسان با سایر موجودات عالم در این است که انسان از موهبت بزرگ «عقل» برخوردار است و برخلاف سایر موجودات که تسلیم غریزه هستند او با استفاده از این امتیاز بزرگ دارای اراده و اختیار و قدرت تصمیم‌گیری است. «استفاده درست و بهینه از عقل برای نظم بخشیدن و استفاده صحیح از امکانات و تداوم حیات» شاید ساده‌ترین تعریفی باشد که می‌توان از علم مدیریت ارائه داد. در این تعریف مثل سایر تعاریف و تعابیر، پیوند میان «عقل» و «مدیریت» کاملا ملموس و قابل درک است.
حالا برگردیم به موضوعی که آغاز کرده بودیم. یکی از اصول مدیریتی که منبعث از «عقل» است و چون عقلایی است، منطقی و قابل فهم هم هست اصل نظارت است. انسان در هر دو بعد فردی و اجتماعی باید بر کاروبار خود نظارت داشته باشد. نظارت همان چیزی است که در امور فردی- اخلاقی، مرشدان و عارفان از آن به «مراقبه» تعبیر می‌کنند. غرض ما از پیش کشیدن این بحث بعد اجتماعی موضوع مدیریت است. اصل نظارت در «مدیریت جمعی» یکی از اصول ضروری و انکارناپذیر است. هزینه‌ها و برنامه‌ریزی‌ها و سیاستگذاری‌ها وقتی در عمل و اجرا به سمت هدف تعیین شده حرکت می‌کند که اصل نظارت با تمام جدیت و هشیاری اعمال شود. در غیر این صورت نه تنها هدف تعیین شده در حد حرف و شعار باقی می‌ماند بلکه بدتر از همه نتیجه همه تلاش‌ها و اقدامات و هزینه‌ها و... در جهت مغایر و متضاد با هدف از کار درمی‌آید و تعبیر خودمانی «چی می‌خواستیم، چی شد؟!» به تمامی مصداق پیدا می‌کند.
این مقدمه تقریبا طولانی را آوردیم تا با توجه به اتفاقات و اخبار ناخوشایندی که این روزها در سطح کلان جامعه منتشر شده است و همه از عدم رعایت اصل نظارت حکایت می‌کند، به سهم خود و از سر انجام وظیفه‌ای که قلم و رسانه بر دوش ما نهاده بار دیگر به مسئولان ورزش، ضرورت اصل نظارت را برای اینکه به وظایف خود به درستی عمل کنند و بر حوزه تحت نظر خود اشراف داشته باشند و برای اینکه به انتظارات مردم در ورزش پاسخ مثبت داده شود و ورزش در خدمت مردم باشد و منافع ملی در عرصه ورزش حفظ شود و بالاخره اهداف ملی و انقلابی در ورزش متحقق شود یادآور شویم.
بدون تردید اعمال و رعایت اصل نظارت از سوی مدیران و مسئولان ورزش که حق و وظیفه حرفه‌ای و قانونی آنهاست، مخالفان و دشمنانی دارد. اینها همان کسانی هستند که در وضعیت بی‌نظارتی، ولنگاری و بلبشو و... منافع نامشروع خود را تامین می‌کنند و شیره جان ورزش را می‌مکند و برای مدیر و مربی و بازیکن و همه عربده می‌کشند و با احساسات مردم بازی می‌کنند. به ریش عناصر دلسوز و درستکار می‌خندند و... جیب خود را پر و آخور و دنیای خود را آباد می‌کنند. عقده‌های خود را جبران و ناداشته‌های شخصیتی و... خود را ارضا می‌نمایند و... الخ.
متاسفانه ورزش ایران طی سال‌های اخیر از تاخت و تاز این عناصر که در هیئت و عناوین مختلف از عنصر رسانه‌ای و خبرنگار گرفته تا مشاور و مدیر برنامه و... حتی رئیس فدراسیون و... ظاهر میشوند لطمات فراوانی خورده است و برای اینکه هرچه زودتر جلوی ضرر گرفته شود، فضای ورزش محترم و توام با آرامش لازم باشد، مجموعه ورزش با وحدت و همبستگی به سوی اهداف ملی حرکت کند و از عناصر آویزان دزد قطع ید شود و... از سرمایه‌های مادی و انسانی به درستی و در جهت خدمت به جامعه استفاده شود و... باید مدیریت با رعایت همه اصول آن به ویژه اصل نظارت درباره ورزش اعمال شود و...
امروز با توجه به اتفاقات رخ داده و مشکلات پیش آمده که تحت عنوان «فیش‌های نجومی» و «حقوق‌های نامتعارف» احساسات جامعه را جریحه‌دار ساخته است و باز تاکید می‌کنیم دلیل اصلی آن عدم نظارت و مجال بروز خودکامگی است، فرصت و شرایط بیش از پیش مهیاست تا مسئولان محترم ورزش که از آغاز کار خود شعارهایی با محور سالم‌سازی و اصلاح مفاسد ورزش و عدالت و... مطرح کرده بودند و البته گام‌هایی هم در این مسیر برداشته‌اند اینک با رفع بعضی موانع فکری و اجرایی و هم‌چنین تضعیف جایگاه عناصری که از داخل دولت مانع بعضی اقدامات اصلاحی و انقلابی می‌شدند و... با جرات و توان بیشتری در مسیر سالم‌سازی اعمال اصل نظارت در ورزش گام بردارند.