هنگامی که دیروز «مایکل چیمونو» جان‌به‌جان آفرین تسلیم کرد، شبکه‌های دولتی VOA و BBC از او به عنوان کارگردانی بزرگ یاد کردند که با فیلم «شکارچی گوزن» پنج اسکار به فیلمش تعلق گرفت. و شگفت اینکه روزنامه‌های داخلی نیز با همان زبان و ادبیات به ستایش از او پرداختند؛ حتی جرایدی که ارگان دولت محسوب می‌شوند.
در حالی که برخلاف این نوشته‌ها، «مایکل چیمو» در شمار سینماگران دست راستی حزب جمهوری‌خواه بود که در فیلم «شکارچی گوزن» آمریکایی‌ها را انسان‌هایی متمدن، باعاطفه و انسان‌دوست معرفی می‌کند که حتی به قیمت مرگشان بر سر پیمان خویش می‌مانند، اما در عوض این سینماگر ویتنامی‌ها را انسان‌هایی فاسد، معتاد، زن‌باره، قمارباز، بی‌رحم و سفاک معرفی می‌کند. کسانی که سربازان آمریکایی را بعد از اسارت دچار شست‌وشوی مغزی و اعتیاد می‌کردند و سپس آنها را وسیله‌ای برای بازی «رولت مرگ» که بر سر آن شرط‌بندی‌های کلانی می‌شود، می‌ساختند.
درست به دلیل همین عقاید بود که روی کار «چیمونو» تدوین‌گر، سرمایه‌گذاری کردند. زیرا در شمار معدود سینماگرانی بود که از حضور آمریکا در جنگ ویتنام دفاع کرد و به عقاید دست راستی افراطی‌اش افتخار می‌نمود.
به این ترتیب به نظر می‌رسد عموم رسانه‌های به اصطلاح اصلاح‌طلب به اوت زده باشند. شاید هم به خوبی این کارگردان را می‌شناسند و او را بزرگ می‌شمارند!