براساس آخرین خبرها به دنبال برکناری مدیران بیمه مرکزی و بیمه ایران و بانک رفاه کارگران، مدیران بانک صادرات و ملت و مهر ایران نیز برکنار شده‌اند و بدین‌ترتیب تاکنون دو مقام ارشد بیمه و 4 مدیر بانکی به اعتبار تخلفات‌شان عزل شده‌اند.
در این میان چند سؤال مهم وجود دارد:
1- آیا این مدیران که در طول سال‌ها پول‌های هنگفت و نامشروعی را از بیت‌المال به جیب زده‌اند، صرفاً باید برکنار شوند یا باید مجازات‌های قانونی برای آنها درنظر گرفته شود؟
2- آیا رئیس بانک مرکزی و وزرای اقتصاد و رفاه نباید درباره کوتاهی خود نسبت به این مدیران و نظایر آنها مورد بازخواست و مؤاخذه قرار گیرند؟ و آیا سهم آنها قصور یا تقصیر بوده است؟
3- مشخصاً نقش امثال دستیار ارشد رئیس‌جمهور (حسین فریدون)، معاون اول رئیس جمهور (جهانگیری) و رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در سفارش برخی از این مدیران یا ریل‌گذاری و امضای اجرای پرداخت‌های ویژه برخی مدیران چیست؟ به تعبیر دیگر باید به نقش‌آمران و مسببان، به موازات پیگرد عاملان و مباشران ماجرا رسیدگی شود.
4- آیا برخی حاشیه‌سازی‌ها از سوی مسئولان ارشد دولتی (نظیر دروغ بورسیه‌ها، هیاهو درباره رد صلاحیت مینو خالقی، و برخی سخنرانی‌های تشنج‌آفرین و اعتراض برانگیز) در غفلت از عملکرد مدیران اشرافی که موضوع فیش‌های حقوقی تنها نوک کوه یخ تخلفات آنهاست؛ مؤثر نبوده است.