سرویس ورزشی -
رئیس فدراسیون فوتبال در نشستی خبری گفته است «... فدراسیون فوتبال حق دارد برای توسعه فوتبال فکر کند و نباید اجازه دهیم کارمان مثل دفعه قبل سخت شود، چون اگر تیم ملی به جام‌جهانی نرود آنگاه انگار یک خاک مرده روی کل فوتبالمان می‌ریزند و شاید برای بهترین بازی [لیگ] فقط 2 هزار نفر به ورزشگاه بروند.»
ما به نوبه خود، کاملا با حرف آقای تاج، البته قسمت اول و مهم آن، موافق هستیم، درست است این حق و اصولا وظیفه اصلی فدراسیون است که به «توسعه فوتبال» فکر کند. اصلا اگر فدراسیون این کار را انجام دهد و دنبال ایفای این نقش نباشد، فلسفه وجودیش بی‌معنا می‌شود. منتهی در این اظهارنظر ما یک ایراد اساسی پیدا می‌کنیم که می‌شود عجالتا آن را به شکل سوالی با این عبارت مطرح کرد، آیا به نظر آقای تاج توسعه فوتبال مترادف با صعود به جام‌جهانی است؟! یا اینکه صعود به جام‌جهانی فقط و فقط یکی از نشانه‌های توسعه فوتبال است؟ آیا فوتبال ما که تاکنون چهار بار به جام‌جهانی صعود کرده است. فوتبال توسعه یافته است یا نه کماکان در بند بدیهیات و مقدمات گرفتار و بلاتکلیف و در حل مسائل ابتدایی عاجز و درمانده است؟
خوانندگان محترم و پیگیر به خوبی واقفند که ما بارها درباره هدفگذاری غلط در فوتبال نوشته و تذکر داده‌ایم، و همواره تاکید کرده‌ایم - و آخرین بار شماره گذشته به بهانه درگیری کروش و برانکو و... - این اشتباه است که تمام هدف اصلی و بزرگ فوتبال ما و فکر و ذکر مسئولان آن، «صعود به جام‌جهانی» باشد و به «توسعه فوتبال» فکر نکنند. هدف بزرگ و اصلی فوتبال باید «توسعه و پیشرفت» واقعی و زیربنایی باشد، وقتی چنین شد نه تنها صعود به جام‌جهانی برای فوتبال ما همواره اتفاق می‌افتد، بلکه می‌توان در آن صورت به موفقیت در جام‌جهانی هم فکر کرد. مثال تازه‌ و  زنده کاری است که دو دهه است فوتبال ژاپن دارد انجام می‌دهد و طی این مدت از یک فوتبال معمولی و درجه دوم آسیایی که تیم ملی آن همواره در برابر فوتبال ایران یک از پیش باخته بود، فوتبال مطرح، باز زیر ساخت‌های محکم، مسابقات باشگاهی جذاب و از نظر کیفی سطح بالا و نامی همیشه مطرح و حاضر در جام‌جهانی و المپیک و... تبدیل شده است.
اشتباه بزرگ ما طی سال‌های اخیر که باعث شده  فوتبال ما از لحاظ کیفی نزول کند، مسابقات باشگاهی آن جذابیت خود را از دست داده، در فوتبال پایه ناموفق و در راه صعود به المپیک همواره ناکام شده، این است که همه چیز این فوتبال را فدای «صعود به جام‌جهانی» کرده‌ایم و متاسفیم که امروز هم از زبان رئیس جدید فدراسیون فوتبال می‌شنویم که ایشان هم توسعه فوتبال را با صعود به جام‌جهانی مترادف و یکی دانسته است و برای تحکیم حرف خود این هشدار را هم داده است که اگر به جام‌جهانی صعود نکنیم «شاید برای بهترین بازی لیگ هم فقط 2 هزار تماشاگر به ورزشگاه بروند.»(!) از ایشان و همه کسانی که این طور فکر می‌کنند و به دیگران هم این فکر غلط را القاء می‌کنند، سوال می‌کنیم آیا نزول محسوس تعداد تماشاگر حاضر در ورزشگاه‌ها بعد از صعود به جام‌جهانی 2014، اتفاق نیفتاد؟! آیا بعد از آن مسابقات و حتی آن بازی خوب و قابل قبول مقابل آرژانتین، فوتبال داخلی ما با هجوم و افزایش تماشاگر مواجه شد یا افت چشمگیر تماشاگر حاضر در ورزشگاه برای تماشای مسابقات لیگ درست بعد از آن مسابقات و فصل 93-94 اتفاق افتاد؟ آیا این واقعیت و واقعیت‌ها و شواهد زنده کافی نیست تا ما و به ويژه مسئولان فوتبال ما به خود بیایند و دیگر فریب القائات نابخردانه یا مغرضانه برخی افراد تازه به دوران رسیده را نخورند که سعی دارند در ذهن مردم و مسئولان صعود به جام‌جهانی را  مترادف و هم معنای توسعه فوتبال قلمداد کنند؟! ما چهار دوره به جام‌جهانی صعود کرده‌ایم، پس چرا به دلایل ذکر شده فوتبال ما توسعه پیدا نکرده است. چرا در سطح آسیا رفته رفته باید قبول کنیم به تیمی درجه 2 تبدیل شده‌ایم؟ بدون شک صعود به جام‌جهانی  افتخار بزرگی برای فوتبال هر کشوری از جمله فوتبال ایران است، اما به شرط آنکه صعود به این جام یکی از خروجی‌ها و موفقیت‌های فوتبال باشد و نه تنها هدف و تنها موفقیت. از آنجا که بارها در این باره نوشته‌‌ایم، بیش از این درباره کلام را طولانی نمی‌کنیم و با ذکر نکته‌ای دیگر مطلب را در این باره به پایان می‌رسانیم.
و آن نکته هم این است که انتظار می‌رود مسئولان جدید فوتبال، آقای تاج و همکارانش با نگاهی وسیع‌تر و تفکری عمیق‌تر به بحث «توسعه فوتبال» نگاه کنند و با استفاده از نظر کارشناسان واقعی و فکور و همچنین نگاهی به گذشته فوتبال ایران و تجربه فوتبال دنیا، اول از هرکار و عملی «توسعه در فوتبال» را معنی و تعریف کنند، آنگاه به دنبال راه‌های تحقق و دستیابی به آن باشند، امروز ثابت شده که یکی گرفتن معنی توسعه فوتبال و صعود به جام‌جهانی اشتباه بزرگی است که از رهگذر آن بسیاری از نابسامانی‌ها و ناهنجاری‌ها فنی و فرهنگی و بالاخره عدم پیشرفت بایسته و مورد انتظار فوتبال، رقم خورده است.