در بخشی از نامه احمد توکلی خطاب به رئیس‌جمهور آمده است: یکی از تعهدات حریف، آزاد کردن بخش اندکی از دارایی‌های بلوکه شده در کشورهای خریدار نفت از ما بوده است. اگر در مذاکرات از حریف بپذیریم که بانک‌های داخلی و خارجی را در معاملات با این ارزها، باید با توافق او معلوم کرد، ممکن است وجهی از نظر توافقات پیشین داشته باشد. ولی چه توجیهی دارد که ما شرکت‌هایی را که می‌خواهیم از آنان خرید کنیم به تایید آمریکا برسانیم؟ آیا جنابعالی اطلاع دارید که وزارتخانه ذی‌ربط تنها 8 شرکت خارجی را برای خرید کالاهای اساسی از طریق وزارت خارجه به 5+1 معرفی کرده و آنان تنها 4 شرکت را پذیرفته‌اند؟ آیا خبر دارید که مالکین هر 4 شرکت آمریکایی هستند؟ آیا می‌دانید این چهار شرکت در دوران دفاع مقدس به ما کالاهای اساسی نمی‌فروختند؟
در ادامه این نامه آمده است: وقتی انتقال ارز زیر نظر آنان انجام می‌شود دیگر چه نگرانی هست که ما از کدام شرکت خرید می‌کنیم؟ چرا آمریکا اصرار دارد چنین امری را بر ما تحمیل کند؟ جز این است که قصد تحقیر دارد و میخواهد مبادی خرید و واردات ما را، آن هم در کالای اساسی، محدود و به خودش منحصر کند و بدین وسیله اهرم فشار دیگری به دست آورد و شاید هم انحصارات داخلی را تقویت کند؟ جنابعالی به اقتضای تکلیف قانونی و با سرعت و اشتیاق از سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی استقبال فرمودید. در بند 6 این ابلاغیه چنین آمده است: «ایجاد تنوع در مبادی تامین کالاهای وارداتی با هدف کاهش وابستگی به کشورهای محدود و خاص.
در پایان‌نامه توکلی آمده است: ملاحظه می‌فرمایید که دشمن راه معارض را برگزیده و ما هم کوتاه آمده‌ایم. کار دشمن مقتضای طبیعت او است؛ ما چرا زیر این توقع ظالمانه جدید برویم؟ هنوز خیلی مانده تا مذاکرات به نتیجه نهایی برسد. اگر در این اوائل راه ما سقف استیفای حقوق خویش را کوتاه بگیریم و تن به زورگویی دشمن بدهیم، قدرت چانه‌زنی ما در مسائل مهمتر کم نخواهد شد؟ آیا جنابعالی در جریان این امر قرار گرفته‌اید و اگر جواب مثبت است، دستوری در اصلاح کار صادر فرموده‌اید؟ ما به سردارانی که در خط مقدم به دفاع از منافع ملت مشغول‌اند، اعتماد داریم ولی آنان را مصون از اشتباه نمی‌دانیم و از جنابعالی که فرمانده هستید انتظار مراقبت بیشتری داریم. لطفا دستور فرمایید اینجانب و ملت را از نتیجه اقدامات مطلع فرمایند.