پس از این امید به کیست

 ابراهیم حاج ‌محمدزاده
حضرت امام(ره) از قبل از 15 خرداد تا آخرین روزهای عمر مبارکشان، همواره سختی‌ها و دشواری‌های غیرقابل تصور جهاد و مبارزه را به مردم و در رأس آنان به روحانیت متعهد هشدار می‌دهند.
به  عنوان نمونه در آغاز سال نو 1342 (دو ماه و نیم قبل از 15 خرداد) به مناسبت عید نوروز می‌فرمایند: «امسال ما عید نداریم و این عید را عزای عمومی اعلام می‌کنیم نه به خاطر اینکه مصادف است با شهادت حضرت صادق-سلام‌الله علیه- آن حضرت مقامش عالی و بلند است، ولادت و شهادتش موجب تحکیم و پیشرفت اسلام است به قول سیدابن‌طاووس- علیه‌الرحمه- برای شهادت مثل امام صادق باید جشن گرفت... اگر مسلمین بدانند که چه توطئه‌ها و نقشه‌هایی علیه عزت اسلام، سعادت ملت‌های مسلمان و استقلال ممالک اسلامی در دست اقدام است دیگر هیچ وقت عید نمی‌گیرند. بلکه قیام می‌کنند به وظایف دینی که بر عهده دارند. وظیفه علمای دین وظیفه ملت‌های مسلمان سنگین است همه وظیفه دارند که از اسلام دفاع کنند در برابر توطئه‌ها بایستند و با آن مقابله کنند آنها که در برابر خطرهایی که متوجه اسلام شده است قیام نکنند، مقابله نکنند و به دفاع برنخیزند، آنها در اعداد مردگان هستند...»(1)
آنچه در رهنمود امام در قبل از 15 خرداد مهم می‌باشد اشاره به این واقعیت است که استکبار جهانی اراده مقابله با اسلام را می‌خواهد از ایران شروع کند. حضرت امام در تبیین توحیدی آغاز مبارزه جهانی با ابرقدرت‌ها، به این آیه قرآن در سخنرانی فوق استشهاد می‌کنند:
«ان الذین قالو ربنا الله ثم استقامو تنزل علیهم الملائکه الا تخافوا و لا تحزنو و ابشرو بالجنه التی کنتم توعدون»(2) آنها که گفتند مربی ما خداست و سپس استقامت ورزیدند، ملائکه بر آنها فرود می‌آیند، قلبهایشان را تسکین می‌بخشد و آنها را دلداری می‌دهد که مترسید و اندوهگین نشوید و شادمان شوید به بهشتی که وعده داده می‌شدید. پس برای چه بترسیم برای چه اندوهگین باشیم، اینها که آدم نیستند که ما از آنها بترسیم ما را به چه تهدید می‌کنید»(3)
حضرت امام 15 خرداد و وقایع‌ آن را در آینده نزدیک به درستی و دقیق پیش‌بینی می‌کنند می‌فرمایند: «روحانیت نباید از چیزی بترسد، روحانیت نباید از عربده‌کشی‌ها، وحشیگری‌ها و غوغای مشتی رجاله و اراذل وحشت کند علما و روحانیون باید تا آخرین قطره خون خود را در راه اسلام، در راه قرآن و در راه اعلای کلمهًْ الله نثار کند. اگر بناست خدای نخواسته- اسلام نباشد، احکام قرآن نباشد، مذهب جعفری در کشور از رسمیت بیفتد، روحانیت اصلا نمی‌خواهیم باشد. در آن صورت حوزه‌های علمیه نمی‌خواهیم وجود داشته باشد. ما حوزه‌های علمیه را می‌خواهیم برای حفظ اسلام ترویج احکام الهی و قوانین قرآنی... آیا ما ساکت باشیم در حالی‌که علمای قم مورد شدیدترین اهانت‌ها قرار می‌گیرند به جرم اینکه «ربنا الله»، مربی ما آمریکا نیست، مربی ما انگلیس نیست، مربی ما اسرائیل نیست، مربی ما خداست،... دستگاه جبار بداند که اگر بخواهد به اسلام تجاوز کند و احکام کفر را در بلاد اسلامی جاری سازد من در کمین آنها ایستاده‌ام. من تا آخرین لحظه‌های زندگی‌ام از نوامیس اسلام و مسلمین دفاع می‌کنم. من به حکم اسلام که به ما دستور جهاد و مقابله داده است در برابر خیانت به اسلام دست روی دست نمی‌گذارم و ساکت نمی‌نشینم. اگر می‌خواهند راحت باشند، بیایند مرا که مزاحم هستم از این کشور تبعید کنند، من هستم نمی‌گذارم قوانین مخالف اسلام تصویب و اجرا شود، تا من هستم نمی‌گذارم به دستگاه جبار استقلال این ملت را بر باد دهد.
... مردم زنده‌ای باشید در برابر حوادثی که پیش می‌آید. استقامت داشته باشید و از آنهایی باشید که خداوند در حقشان فرمود: «ان الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا...» خداوند ملائکه بر شما فرو می‌فرستد و قلبتان را آرامش می‌بخشد از کشته شدن و اعدام‌شدن نگران نباشید. جایگاه ابدی شما جنات عدن است که وعدالمتقون روز خوشی و سعادت ما روزی است که از این دنیای آلوده و انباشته از درد و دروغ و بلا راحت شویم عید ما و روز سعید ما در شهادت است. زندگانی در این روزگار برای مسلمین خوش و گوارا نیست ما زندگانی در سایه حکومت جباران و ستم‌کاران نمی‌خواهیم»‌(4)
حضرت امام گویی با نورالهی تمامی حوادث 15 خرداد را در آینده نزدیک می‌بیند و به روشنی می‌فرمایند: «... برای همه‌گونه حوادثی آماده‌ایم، شما هم باید آماده باشید، اگر واقعا روحانی هستید نترسید، نگران نشوید. قلبتان را محکم کنید. خود را آماده کنید برای کشته شدن، خود را آماده کنید برای زندان رفتن، خود را آماده کنید برای سربازی رفتن، خود را آماده کنید برای ضرب و شتم و اهانت، خود را آماده کنید برای تحمل مصایبی که در راه اسلام و استقلال برای شما در پیش است...»(5)
عمال ساواک به نام «سازمان زنان ایران» نوشته‌هایی را که در آن زننده‌ترین، زشت‌ترین و بی‌شرمانه‌ترین ناسزاها به امام داده شده بود، شبانه در خیابان‌های قم به در و دیوار می‌زدند، طلاب و روحانیون آن را جمع می‌کردند امام(ره) در این باره می‌فرمایند:‌ «... به من اگر فحش می‌دهند شما چرا غصه می‌خورید؟ شما چرا نگران می‌شوید؟ چرا کاغذها را جمع می‌کنید. مگر من از حضرت امیر-علیه‌السلام- بالاتر هستم؟ معاویه چندین سال در بالای منبر به علی فحش داد و آن حضرت صبر کرد. مگر علی غیر از این حرفی می‌زد که ما می‌زنیم؟ ما می‌گوییم احکام قرآن باید در مملکت ما عمل شود آن حضرت هم همین را می‌فرمود. مگر شما از اصحاب حضرت امیر بالاتر هستید که جان خود را در راه دین می‌دادند؟ پیشینیان ما، بزرگان دین ما و ائمه معصومین-علیهم‌السلام- در راه دفاع از پیروان علی و فاطمه و او اولاد روحانی و جسمانی آن بزرگواران همواره با حکام جائر مقابله کردند. عمار یاسر عمر مبارک خود را در مقابله گذراند تا سرانجام در سن نود سالگی به دست «فئه ‌باقیه» به شهادت رسید. میثم تمار، این زبان گویای اسلام تا آنجا گفت و گفت که جلادان معاویه- علیه‌اللعنه- زبانش را بریدند دستهایش را قطع کردند و بدترین شکنجه‌ها را به او دادند...
...ترس برای کسانی است که اعتقاد به عالم آخرت ندارند غم و غصه‌ برای آنهایی است که فقط همین دنیا را دارند از چه می‌ترسید؟ ان‌الذین قالو ربنا الله ثم استقاموا تنزل علیهم الملائکه الا تخافوا و لا تحزنوا و ابشرو بالجنهًْ التی کنتم توعدون»‌(6)
________________________
(1) صحیفه امام ج(1)ص «158»       (2) قرآن فصلت آیه 30
(3) صحیفه امام ج 1 ص 158           (4) صحیفه امام ج 1 ص 159
(5) صحیفه امام ج 1ص 163             (6) صحیفه امام ج 1 ص 164