تو را غایب نامیده‌اند، چون «ظاهر» نیستی، نه اینکه «حاضر» نباشی.
«غیبت» به معنای «حاضر نبودن»، تهمت ناروایی است که به تو زده‌اند و آنان که بر این پندارند، فرق میان «ظهور» و «حضور» را نمی‌دانند، آمدنت که در انتظار آنیم به معنای «ظهور» است، نه «حضور» و دلشدگانت که هر صبح و شام تو را می‌خوانند، ظهورت را از خدا می‌طلبند نه حضورت را. وقتی ظاهر می‌شوی، همه انگشت حیرت به دندان می‌گزند با تعجب می‌گویند که تو را پیش از این هم دیده‌اند. و راست می‌گویند، چرا که تو در میان مائی، زیرا امام مائی، جمعه که از راه می‌رسد، صاحبدلان «دل» از دست می‌دهند و قرار ازکف می‌نهند و قافله دل‌های بی‌قرار روی به قبله می‌کنند و آمدنت را به انتظار می‌نشینند...
و اینک ای قبله هر قافله و ای «شبروان را مشعله»، در آستانه آدینه‌ای دیگر که با میلاد پیام آور کربلا، حضرت زینب (س) همزمان است  با دلدادگان دیگری از خیل منتظرانت سرود انتظار را زمزمه می‌کنیم.
نوای دل
در کار عشق دوری و هجران به ما رسید
یوسف که رفت غصه کنعان به ما رسید
ما سال‌ها پای وصالت گریستیم
یعقوب‌وار دیده گریان به ما رسید
با زلف خویش زلف دلم را گره بده
شاید هوای زلف پریشان به ما رسید
باید کویر می‌شدم و خشک می‌شدم
کردی دعا و این همه باران به ما رسید
یک لحظه چشم از دل بی‌تاب برندار
دور از تو غم، به سرعت طوفان به ما رسید
از ما همیشه دردسر ما به تو رسید
از تو همیشه رحمت و احسان به ما رسید
دل‌های ما کنار شما آبرو گرفت
آقا چقدر از کرمت نان به ما رسید
ما باب میل تو نشدیم عاقبت ولی
لطف تو هر دقیقه و هر آن به ما رسید
خوب است وقت روضه تو ما را خبر کنی
شاید نوای آن دل سوزان به ما رسید
یکبار هم از نیابت ما کربلا برو
توفیق هر چه هست ز جانان به ما رسید
کار تو و دعای تو و رحمت تو بود
حب رقیه‌ای شدن آسان به ما رسید
جواد پرچمی
نسیم دعا
صد جمعه دیده‌ایم و شما را ندیده‌ایم
از درد گفته‌ایم و دوا را ندیده‌ایم
چشمان ما هر آنچه به جز یار دیده است
از بخت تیره وجه خدا را ندیده‌ایم
چرخیده‌ایم دور سر خویش تاکنون
اما مسیر پای شما را ندیده‌ایم
خون دل است قسمت ما از فراق یار
از روزگار ما که مدارا ندیده‌ایم
هستیم اسیر ظلمت محض و نخواستیم
تا حال اگر که شمس هدی را ندیده‌ایم
از ذکر مانده‌ایم چو تسبیح پاره شد
وقت سحر نسیم دعا را ندیده‌ایم
خوب می‌شوم
آقا قسم به جان شما خوب می‌شوم
باور کن آخرش به خدا خوب می‌شوم
این روزها ز دست دل خویش شاکیم
قدری تحملم بنما خوب می‌شوم
حتی اگر گناه خلایق کشم به دوش
با یک نگاه لطف شما خوب می‌شوم
من ننگ و عار حضرتتان تا به کی شوم
کی از دعای اهل بکا خوب می‌شوم
با یک دعای مادر دلسوز و مهربان
ام‌الائمه النجبا خوب می‌شوم
جمعی کبوتر حرم فاطمه شدند
من هم شبیه آن شهدا خوب می‌شوم
من بدترین غلام حقیر ولایتم
ای بهترین امام بیا خوب می‌شوم
با این همه بدی به ظهور شما قسم
یک نسیم کرب‌و بلا خوب می‌شوم