تصور می‌شود در تاریخ معاصر ایران هیچ کشوری همانند ایالات متحده آمریکا در ایران فعالیت رسانه‌ای نداشته است. فعالیت چند ساله «تلویزیون ارتش آمریکا» در تهران و انتشار مستمر بیش از دو دهه ماهنامه تمام رنگی و رایگان مرزهای نو در ایران از آن نقاط حیرت‌انگیز در روابط دو کشور است که تنها در دوران استعمار کهنه و یا کشورهای مشترک المنافع رویت می‌شود. مجله‌هایی مانند «مرزهای نو» از سوی اداره اطلاعات آمریکا در تیراژهای وسیع برای مراکز دانشگاهی و آکادمیک به‌طور رایگان ارسال می‌شد و «تلویزیون ارتش آمریکا» نیز به عنوان کانال آمریکا برروی کانال 8 شبانه روز تا 10 ساعت برنامه پخش می‌کرد و انواع و اقسام سریال‌ها و شوهای آمریکایی را به خورد مخاطب ایرانی می‌داد.
عملیاتی شدن گزارش راکول
آنچه در اسناد پس از این مشاهده خواهید کرد و همه آنها در دوران پس از خرداد 1342 تهیه شده‌اند، به نظر می‌آید به نوعی عملیاتی شدن گزارش «استیوارت راکول» و برنامه اداره اطلاعات ایالات متحده  در 30 آذر 1342 است که آن را در ابعاد مختلف ملاحظه می‌کنید.
مثلا در سندی که توسط  مارتین هرتز به تاریخ 9 سپتامبر 1967 مقارن 18 شهریور 1346 تهیه شده است درباره گروهی از رابطین سفارت آمریکا و خصوصیات ویژگی‌های آنان مطالبی ذکر شده است. فی‌المثل :
منوچهر گنجی: «... لاری هاول او را بسیار بهتر از همه می‌شناسد و در واقع تصور می‌کند که گنجی اخیرا در محافل آمریکایی اینجا بیش از آنچه معمول است در معرض دید قرار گرفته است. از تماس‌های من با او و همچنین با مطالعه بعضی از آثار و نوشته‌های او، من به این نظر متمایل شده‌ام که گنجی دارای جاه طلبی‌های سیاسی است. به هر صورت وی به عنوان رئیس بخش روابط بین‌المللی دانشگاه، میدانی برای فعالیت‌های سیاسی دارد...او گفت دانشجویان من هنوز به اینکه ما اکنون واقعا مستقل هستیم، شکاکند. ولی آنها با فتح باب‌هایی به سوی شرق شیفته شده‌اند و اگر ما (علنا) طرف ایالات متحده را بگیریم، حتی درباره مسئله‌ای که ما همه می‌دانیم که حق با ایالات متحده است، این امر همه کارها را خراب خواهد کرد...» (15)
توضیح اینکه  منوچهر گنجی در سال ۱۳۴۸ به ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی منصوب شد. او در سال ۱۳۵۵ در آخرین ترمیم کابینه امیر عباس هویدا به وزارت آموزش و پرورش ایران تعیین گردید وی همچنین سرپرست وزارت علوم و آموزش عالی هم بود که در این سمت تغییرات گسترده‌ای در سطح روسای دانشگاه‌ها بوجود آورد. به این ترتیب ملاحظه می‌شود که سفارت آمریکا از طریق یک عامل نفوذی، کنترل دانشگاه‌های کشور را در دست داشته است. وی پس از سقوط دولت شریف امامی در آبان 1357 به خارج کشور گریخت و در سالهای پس از انقلاب اسلامی در خارج کشور به فعالیت علیه مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی ادامه داد که در این مسیر گروهک ضد انقلابی به اصطلاح «درفش کاویانی» را بنیاد نهاد.
سرسپرده شاه، انگلیس و اسراییل
از دیگر عوامل سیاسی و فرهنگی رژیم شاه که در گزارش مارتین هرتز مورد توجه قرار گرفته، علی اصغر امیرانی، بنیانگذار و مدیر مجله خواندنی‌ها در طول 40 سال از سال 1319 تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی است. هرتز از ارتباط و ملاقاتش با امیرانی چنین می‌نویسد:
علی اصغر امیرانی: «...چون انگلیسی را اصلا بلد نیست و فرانسه او ضعیف است، مذاکرات ابتدایی من با او به زبان فارسی بوده است. مع ذالک تصور می‌کنم که وی شایسته پرورش باشد...»
مامور و کارشناس سفارت آمریکا در ادامه تحلیل خویش از امیرانی، ضمن بیان خصوصیات شخصی و نقاط قوت و ضعف وی، توصیه‌هایی درباره برخورد هر چه موثرتر با امیرانی و مواردی که می‌توان از او استفاده بیشتر و مطلوب‌تری کرد را ذکر می‌نماید.
همچنان که استیوارت راکول در همان گزارش 21 دسامبر 1953 (30 آذرماه 1342) درباره امیرانی می‌نویسد:
«...علی اصغر امیرانی سر دبیر خواندنیها به خاطر مقالاتی که از ابهام استادانه‌ای برخوردار است و قادر است یک سطر عالی بین انتقاد و تمجید از رژیم بگنجاند، خوانندگان زیادی دارد...»