«سرنوشت کشورهایی که مورد قهر و بی‌مهری آمریکا قرار می‌گیرند غمبار است، اما ایران توانست به رغم مخالفت‌های آمریکا نفوذ خود را در منطقه توسعه دهد.»
وبسایت صدای روسیه با انتشار این تحلیل خاطرنشان کرد: وقتی مناسبات ایران و آمریکا قطع شد، همه در سراسر دنیا تصور می‌کردند آمریکا هر کاری خواهد کرد تا دشمن خود را خاک کند.
نویسنده سپس به اشغال عراق و افغانستان از سوی آمریکا می‌پردازد و می‌نویسد: آمریکا وارد کارگِل در افغانستان شد و حالا افغان‌ها نه از ایران که از آمریکا و اروپا بدشان می‌آید. این در حالی است که ایران بدون اینکه زحمتی به خود بدهد مناطق نفوذ سنتی خود را در غرب افغانستان به دست آورد. تمام اینها را می‌توان اشتباهی تاسف‌بار قلمداد کرد. سناریوی مشابهی در عراق پیش آمد. شاه محمود، صاحب کرسی شرق‌شناسی در مدرسه عالی روابط بین‌الملل مسکو می‌گوید بعد از اینکه آمریکا حکومت صدام حسین را با موفقیت برانداخت حکومت شیعه طرفدار ایران سر کار آمد. سیاستمدار سرشناس عراقی ایاد علاوی، به عنوان نامزد «آمریکایی» انتخابات ریاست جمهوری، می‌گوید آمریکایی‌ها عراق را تسلیم ایران کردند.
نویسنده با اشاره به موضع دولت وقت آمریکا در محور شرارت خواندن ایران یادآور شد: وقتی مناسبات به تیرگی گرائید، نفوذ ایران آنقدر بالا بود که آمریکایی‌ها نتوانستند با سلیمانی در جریان دیدارش در منطقه سبز در بغداد برخورد کنند. احتمالا دست تهران در کار بود که وقتی رهبری عراق خواستار خروج نیروهای آمریکایی از عراق شد. امروز همین اتفاق در افغانستان می‌افتد.
صدای روسیه در پایان می‌نویسد: چنین به نظر می‌رسد که تهران به نظامیان آمریکا نیاز ندارد. جمهوری اسلامی با توجه به قراردادهای دوستی راهبردی با افغانستان و عراق، مانند گذشته که این کار را در عراق کرد، از تصمیم افغانستان، در مخالفت با امضای قرارداد امنیتی دوجانبه با آمریکا حمایت می‌کند. معنای این کار خروج کامل نیروهای ائتلاف طبق سناریوی ایرانی است.