(بدان ای سالک راه خدا!) در تمام مقامات معنوی، «قوس نزول و صعود» مطرح است. ابتدا انسان از طریق عقل یک معنای عالی و والا را درک می‌کند. آنگاه که تصدیق عقلی بر روی دل اثر گذارد، دلبستگی پدید می‌آید که از آن به ایمان تعبیر می‌کنند. این دلبستگی نزول می‌کند و حالتی نورانی برای نفس پیدا می‌شود و این حالت بر اعضا و جوارح اثر می‌کند. در کلمات برخی بزرگان آمده است که مقامات معنوی مرکب است از: معرفت- حالت و عمل. این سخن اشاره به قوس نزول دارد. از مرتبه تفکر شروع شده و به مرتبه عمل منتهی می‌شود.
عوالم وجود هم این چنین است. عوالم وجود از جبروت به ملکوت و سپس ناسوت تنزل می‌یابند. جبروت عالم عقل است، ملکوت عالم نفس است و ناسوت عالم ماده است.
در کنار قوس نزول، قوس صعود وجود دارد. این بار عمل انسان صعود پیدا می‌کند و بر نفس اثر می‌گذارد و حالت نفس، ایمان را تقویت می‌کند. بنابراین همان طور که عمل لازمه ایمان است، اثر آن نیز بر ایمان منعکس می‌شود. لذا از عوامل مهم تقویت ایمان «عمل صالح» است.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- کیش پارسایان، آیت الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 47