سرویس خارجی-

همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، نیرنگ رژیم سعودی برای اعزام نیرو به سوریه به بهانه ظاهری مبارزه با داعش، با واکنش قاطع مسکو مواجه شد و این واکنش، همه خواب و خیال آمریکا و عربستان را به هم ریخت.
همه این ماجرا به پیروزی‌های دو هفته اخیر نیروهای ارتش سوریه و مقاومت در استان شمالی حلب برمی‌گردد و همه متوجه شدند که اگر مسیر کمک‌رسانی ترکیه به تروریست‌ها به طور کامل قطع شود و شهر باستانی حلب هم به طور کامل آزاد گردد، پس‌لرزه‌های این پیروزی، کل منطقه را خواهد لرزاند.
با این تفاصیل، کاملا طبیعی بود که رژیم سعودی و متحدانش بخواهند دست به اقدامی بزنند و در همین حال و هوا بود که با چراغ سبز کاخ سفید، سناریو کلید خورد؛ ابتدا عربستان، و سپس امارات و اردن اعلام کردند که تحت ائتلاف ضد داعش، به سوریه نیرو اعزام می‌کنند و واشنگتن نیز بلافاصله از این طرح استقبال کرد.
در ادامه و همراه با جار و جنجالی که رسانه‌های همسو با عربستان و غرب در خصوص این طرح راه انداخته بودند، پنتاگون بار دیگر تاکید کرد که از طرح ریاض استقبال می‌کند و گزینه‌های متعددی را در نظر دارد.
کارشناسان هم با توجه به اشرافی که نسبت به ضعف ماشین جنگی عربستان دارند، از همان ابتدا متوجه شدند که ریاض روی ارباب آمریکایی‌اش حساب باز کرده و می‌خواهد با شلوغ‌بازی‌های خود در سوریه، پای آمریکا و ناتو را وسط بکشد.
شاید هم آل سعود می‌خواسته در این واپسین لحظه‌های حیات خود، همه را با خودش غرق کند!
اما به هر تقدیر،‌ واکنش قاطع روسیه کاخ سفید را ترساند و باعث شد که سران واشنگتن مواضع قبلی خود را 180 درجه تغییر دهند؛‌ به گزارش خبرگزاری فارس، «دیمیتری مدودف» نخست‌وزیر روسیه با لحنی قاطع تهدید کرد که «حمله زمینی ارتش‌های خارجی به سوریه، می‌تواند به جنگ جهانی جدید ختم شود.»
این اظهارات هیچ شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذاشت که تصمیم روسیه چیست. تصمیمی که بیش از همه نگرانی سران کاخ سفید را نمایان می‌سازد. «اشتون کارتر» وزیر دفاع آمریکا اعلام کرده «هرگز با روس‌ها درباره سوریه درگیر نخواهیم شد.»
 «جان کربی»، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا هم گفته «اظهار نظر «مدودف» را دیدم، ما هم از درگیری گروه‌های متعدد در خاک سوریه نگرانیم»!
این اظهارات نشان می‌دهد که سران ایالات متحده در ارتباط با اعزام نیرو به سوریه، دستکم مردد شده‌اند. هرچند این احتمال وجود دارد که رژیم آل سعود برای حفظ موجودیت خود، بخواهد به هر ریسکی دست بزند، ولی این میزان ریسک را متحدان غربی عربستان نمی‌خواهند تجربه کنند.
به همین خاطر، طرح اعزام نیرو فعلا مسکوت مانده و به جای آن، آمریکا و اروپا در کنفرانس مونیخ مسیر وضعیت خاکستری را دنبال می‌کنند. یعنی برقراری آتش‌بس به بهانه کمک‌رسانی به غیرنظامیان، تا شاید در این فرصت ایجاد شده، اوضاع به نفع تروریست‌های میانه‌رو تغییر پیدا کند و آزادسازی شهر حلب منتفی شود.
با این حال، وقتی که پای کمک به مردم بی‌گناه و غیرنظامی به میان می‌آید، جبهه 4+1 نیز کوتاه می‌آید؛ «امیر عبداللهیان»‌ معاون وزیر خارجه کشورمان در رابطه با این کنفرانس گفته «جمع‌بندی جلسات به این سمت رفت که اولا برقراری آتش‌بس شامل همه مناطق به جز مناطق تحت اشغال تروریست‌ها بشود و کمک‌های انسان‌دوستانه نیز به همه مناطق سوریه، از جمله «فوعه»، «کفریا» و «زبدانی» برسد و این کمک‌ها نیز صرفا باید مواد غذایی و دارویی باشد. به گفته وی، این آتش‌بس از فردا یا پس فردا به اجرا درمی‌آید.
عبداللهیان این را نیز گفت که در نشست مونیخ وقتی «عادل الجبیر» وزیر خارجه عربستان مدعی شد، جنگنده‌های روسیه 90 درصد مناطقی را که هدف قرار می‌دهند، «مخالفان معتدل»! حضور دارند، «سرگئی لاوروف» وزیر خارجه روسیه به این اظهارات واکنش نشان داد و گفت: «دقیقا مناطقی را هدف قرار می‌دهیم که تروریست‌ها و به طور مشخص، تروریست‌های «جبهه النصره» و «داعش» در آنجاها حضور دارند.»
به هر حال، ماجرای عقیم ماندن اعزام نیرو به سوریه، یک بار دیگر به رژیم آل سعود عملا ثابت کرد که زیاد نمی‌تواند روی آمریکا حساب باز کند. پیش از این نیز ریاض خیلی مشتاق بود پای آمریکا را به جنگ زمینی در سوریه بکشاند و در همین راستا، «باراک اوباما» رئیس‌جمهور آمریکا، اعلام کرده بود (اردیبهشت 92) اگر سوریه خط قرمز آمریکا (یعنی استفاده از سلاح شیمیایی) را رد کند، ایالات  متحده جنگ زمینی را علیه دمشق آغاز خواهد کرد.
ولی پس از اینکه، نهادهای غربی در گزارش‌های (هرچند کذب) خود مدعی شده بودند دولت سوریه از سلاح شیمیایی استفاده کرده است، خیز غرب برای عملیات زمینی را واکنش به موقع روسیه عقیم گذاشت.
با توجه به این شرایط، کاملا مشخص است که بحران سوریه، گلوی عاملان خارجی این بحران، خصوصا عربستان را سخت می‌فشارد و راهی برای خروج آنها از این وضعیت متصور نیست.