حیف و میل منابع و ثروت ملی ایرانیان چه در زمان حكومت پهلوی وچه در زمان فرار شاه به خارج از كشور ادامه یافت. همواره افراد مختلف از صرف هزینه هنگفت در جشن‌های 2500 ساله كه نشان از خودنمایی محمدرضاشاه پهلوی بود و منفعت دیگری نداشت، یاد می‌كنند. پس از فرار شاه به خارج از كشور نیز زمانی كه وی در كشورهای مختلف اقامت می‌كند و یكی پس از دیگری از سوی حاكمان آن كشورها اخراج می‌شود، هر یك از حاكمان این كشورها به ثروت غارت شده ملت ایران توسط شاه دستبرد می‌زنند و در این میان جواهرات و اشیاء گرانبهایی به تاراج  می‌رود. در ادامه به گوشه‌ای از ثروت به تاراج رفته ایران به دست خاندان پهلوی اشاره می‌كنیم.
 یك سال پیش از تقاضای طلاق فوزیه، رضاشاه معدوم بر اثر سكته قلبی در ساعت 5 صبح چهارم مرداد 1323 در ژوهانسبورگ درگذشت. بنا به دلایل مختلف تصمیم گرفته شد جنازه مومیایی شود و به جای ایران به مصر حمل گردد. از روز فوت رضاشاه تا زمان انتقال جنازه او به مصر، 90 روز طول كشید. در 23 شهریور 1323، دولت مصر موافقت خود را با صدور ویزا و پاسپورت برای سپردن رضاشاه و همراهان آنان كه باید جسد را با كشتی به مصر انتقال می‌دادند، اعلام كرد و مراتب توسط سفارت ایران در قاهره به ژوهانسبورگ اطلاع داده شد. بدین ترتیب جنازه رضاشاه ملعون به صورت مومیایی و به‌طور موقت در خاك مصر نگهداری شد تا در فرصت مقتضی به ایران انتقال یابد. پس از منتفی شدن انتقال جنازه رضاخان به تهران و انتقال آن به قاهره، مراسم تشییع جنازه رسمی در قاهره به عمل آمد. برای این مراسم، شمشیر طلای رضاشاه كه مرصع به گوهر‌ها و سنگ‌های گران‌بها بود، به قاهره فرستاده شد تا طبق رسوم درباری، پیشاپیش جنازه حمل شود، ولی ملك فاروق این شمشیر گران‌بها را بعد از انجام مراسم تشییع جنازه، به كاخ سلطنتی برد و مراجعات مكرر هیئت اعزامی ایران برای پس گرفتن آن بی‌نتیجه ماند. ماجرای ربوده شدن شمشیر مرصع رضاشاه از طرف ملك فاروق، پس از كودتای ضد سلطنتی مصر در سال 1953 در مطبوعات مصر انعكاس یافت، ولی دولت جمهوری مصر نیز مدعی شد كه اثری از این شمشیر نیافته است .
 رئیس كل تشریفات دربار آغاز عملیات خروج شاه و همراهان را در 24 دی‌ماه 57 اعلام كرد. او دستور داد برچسب‌های شناسایی چمدان‌ها، بسته‌ها و صندوق‌های شاه كه منقش به آرم دربار و سلطنتی بود به درون كاخ نیاوران آورده شود تا تشریفات لازم و آخرین شناسایی درباره آنها صورت بگیرد. برچسب‌های اختصاصی دربار اینك آماده شده بود تا به چمدان‌ها و صندوق‌ها الصاق گردد.
 دستور پر كردن و بستن چمدان‌ها و صندوق‌ها در روز 23 دی‌ماه 1357 با تایید شاه و به دستور فرح صادر شد. فرح دستور داد 384 عدد چمدان و صندوق بسته شود. یك تیم از افراد مورد تایید فرح جمع‌آوری و بسته‌بندی همه‌گونه عتیقه، جواهرات و الماس‌های گرانبها، ساعت‌های تمام‌طلا، تاج و نیم‌تاج‌های تمام زمرد را بر عهده داشتند.
 این گنجینه از جواهرات و عتیقه‌جات در مكان‌های امن كاخ نیاوران نگهداری می‌شد. فرح بر همه‌ بسته‌بندی‌ها نظارت كامل داشت. بسته‌بندی و جمع‌آوری دلار‌های آمریكایی كه از ماه‌ها قبل نقدا جمع شده بودند توسط بخش مالی دربار انجام گردید. تاج شاهنشاهی با 3380 قطعه الماس و 50 قطعه زمرد، 368 حبه مروارید و با وزن 2 كیلو و 80 گرم و از نظر قیمت غیرقابل تخمین و تاج ملكه با 1646 قطعه الماس و تعداد معتنابهی از جواهرات دیگر و طلا به ارزش ده‌ها میلیون دلار به عنوان بخش اندكی از جواهرات ربوده شده سلطنتی هستند.
بسته‌بندی این گنجینه‌ها سرعتی خاص را می‌طلبید كه باید درون چمدان‌ها و صندوق‌ها جای داده شود. در جریان این بسته‌بندی‌ها بسیاری از جواهرات توسط اعضای تیم بسته‌بندی دزدیده شد و هرگز ردپایی از آنها به ‌دست نیامد.
روزنامه فایننشال‌تایمز در گزارشی به مناسبت قیام‌های موجود در كشورهای عربی علیه دیكتاتورها، میزان دارایی‌های خارج كرده از سوی دیكتاتورهای فراری از كشورهای مختلف را بررسی و اعلام كرد: محمدرضا پهلوی، شاه مخلوع ایران 35 میلیارد دلار دارایی از ایران خارج كرده است. نگاهی به برخی فعالیت‌های افراد نزدیك به شاه مخلوع بعد از سرنگونی رژیم طاغوت نشان می‌دهد رقم‌ها بیش از این است. به نظر می‌رسد این رقم متعلق به خروج مستقیم دارایی به شكل ارز از كشور باشد و املاك و سهام خاندان پهلوی در خارج از كشور در آن محاسبه نشده است. اسناد و مدارك موجود در ایران نشان می‌دهد بخشی از املاك محمدرضا پهلوی در ایران شامل 220 هكتار زمین قبل از خروج او از كشور در سال 57 به فروش رفته و به صورت ارز از كشور خارج شده بود. با این حال براساس آمارهایی كه روزنامه‌ها و نشریات آمریكایی منتشر كردند ثروت شاه شبكه پیچیده‌ای از شركت‌ها، بنیادها، حساب‌های بانكی، زمینی در كوستادل‌سول اسپانیا، ویلایی در سنت موریس سوئیس كه بعدها سیلویو برلوسكونی آن را خرید و املاكی در نقاط مختلف دنیا بود.