به یاد شهید «مرتضی نیکدوستی»
جنگ تانک و تن
8 ساله بود که پدر رفت و فضای پر قهقهه خانه را ماتمی سیاه پوشاند. غم از دست دادنش چیزی نبود که پشت ناپختگی‌های کودکی مرتضی پنهان شود. از همان روزها سنگ صبور مادر شد و تکیه‌گاه خانواده. در همان دوران به عضویت هیئت خردسالان بنی‌فاطمه درآمد و از همان طریق پایه‌های عقیدتی خود را محکم کرد.
16 ساله که شد نغمه‌های انقلاب در گوشش طنین‌انداز شد. او هم به دریای خروشان مردم پیوست و شانه به شانه آن‌ها بر ضد نظام حاکم به پا خاست. پنجم رمضان سال 57 به دنبال تحصن در خانه آیت‌الله خادمی، ‌مورد حمله مزدوران شاه قرار گرفت و به شدت آسیب دید و چند ماهی در بیمارستان بستری بود. با مرخصی از بیمارستان به فعالیت‌های انقلابی خود بیش از پیش ادامه داد به طوری که می‌توان او را از افراد مؤثر در پیروزی انقلاب دانست. مهر ماه سال 60 دلسوزی و مهربانی‌اش برای مردم، او را راهی سیستان و بلوچستان کرد تا خدمتی به مردم محروم آنجا کند.
زمستان سال 60 دامن سپید خود را از زمین برمی‌چید و جای خود را به بهار می‌داد که زمزمه‌های عملیات فتح‌المبین به گوش مرتضی رسید و روانه دشت عباس شد. سه روز از بهار بیشتر نگذشته بود. توپ بود و تانک، مسلسل و تک‌تیراندازهای عراقی و مرتضی و آرپی‌جی روی دوشش و خلعتی که از آسمان برایش آورده بودند. ایستاده بود استوار، در برابر تانکی که می‌خواست وارد خاک میهن شود. او تانک را نشانه گرفت و تانک هم او را. ثانیه‌ها از پس هم گذشتند او تانک را زد و تانک هم او را.
شهید «مرتضی نیکدوستی»، سال 1340 در اصفهان متولد شد و در 1361/1/3 در منطقه دشت عباس به شهادت رسید.
ستاد یادواره 180 شهید هیئت بنی فاطمه اصفهان