حجربن عدی و عمروبن حمق دو یار شجاع و باوفای امیرمؤمنان علی(ع) بودند. آنان در ماجرای جنگ صفین از سپاه شام اظهار بیزاری می‌کردند، و به آنها ناسزا می‌گفتند. این خبر به امام‌علی(ع) رسید. امام برای آنها پیام فرستاد که ناسزاگویی نکنید و دشنام ندهید. آن دو به حضور علی(ع) آمده و عرض کردند: آیا سپاه شام (پیروان معاویه) در خط باطل نیستند؟ امام فرمود: آری آنها بر باطل‌اند. عرض کردند: پس چرا ما را از ناسزاگویی به آنها منع می‌کنید؟ امام فرمود: من نمی‌پسندم که شما دشنام دهنده باشید، ولی اگر کردارشان را افشا می‌کردید و گمراهی‌های آنها را برمی‌شمردید، در گفتار راست‌تر بودید و عذرتان رساتر بود. سپس فرمود: باید به جای دشنام دادن چنین دعا می‌کردید، خداوندا! خون ما و آنها را حفظ کن و بین ما و آنها را اصلاح فرما، و آنان را از گمراهی هدایت کن، تا آنان که نا آگاه هستند حق را بشناسند، و آنان که با حق ستیز می‌کنند، از این کار زشت خود دست بردارند. (1)
____________________
1- منهاج‌البراعه، ج13، ص94