مازیار شاهی با انتشار نامه سرگشاده‌ای خطاب به شجریان، یادآور شد: آیا شما از تمام تلاش‌هایی که برای پرسش و گفت‌وگو با اعضای هیئت مدیره به عمل آمده‌است آگاه هستید؟ آیا می‌دانید عده‌ای از اعضای خانه موسیقی در رابطه با مسائلی چون تعاونی مسکن و... بارها تلاش کردند تا با هیئت مدیره گفتمان داشته باشند اما هربار با پاسخ منفی هیئت مدیره روبرو می‌شدند یا اساسا پاسخی جز سکوت دریافت نمی‌کردند؟
وی در بخش دیگری از نامه، آورده است: آیا شما اعتقاد دارید افرادی مانند حسین علیزاده، کامبیز روشن‌روان، محمدعلی کیانی‌نژاد، سعید شریفیان و... با انتقاد قصد مطرح کردن خود را دارند یا جوانی که سرمایه چند سال تلاش خود در این وضعیت سخت اقتصادی را با اعتماد کامل به امید خانه‌دار شدن به خانه موسیقی سپرده‌ است و اکنون که پس از سال‌ها هیچ چیزی جز چند برگه قرارداد در دست ندارد و مجبور به اعتراض می‌شود، هدفش کسب شهرت است؟!
شاهی همچنین از شجریان پرسید: خبر دارید روزی عده‌ای از اعضاء (خانه موسیقی) برای شرکت در انتخابات تعاونی مسکن و دفاع از حقوق خود به خانه موسیقی مراجعه کردند اما دم در آنها را به بهانه عدم واریز حق عضویت تعاونی مسکن، به داخل خانه موسیقی راه ندادند و آن هنرمندان در مقابل شعبه خیابان فاطمی سرگردان بودند؟ بدون در نظر گرفتن اینکه حق با کدام طرف بوده ‌است، آیا راه ندادن اعضا به داخل خانه موسیقی را زیبنده‌ مقام هنرمند می‌دانید؟ یعنی آن اعضا حتی لیاقت خوردن یک لیوان آب خنک در گرمای ظهر تابستان در خانه خودشان (خانه موسیقی) را نداشتند؟ حال چطور توقع دارید دومرتبه به آنجا مراجعه کنند و بپذیرند نزد مسئولان خانه قرب و منزلتی دارند؟