روزنامه رسالت در یادداشتی نوشت: آمریکا مشغول کارشکنی است. براساس کارشکنی اخیر مقامات آمریکایی، طرح محدودیت سفر بدون روادید در ایالات متحده آمریکا به قانون تبدیل شده و به امضای رئیس‌جمهور ایالات متحده رسید. اقدامی که نقض عینی ماده 29 برجام محسوب می‌شود. به موجب این طرح، اتباع 38 کشوری که تا به حال از گرفتن روادید آمریکا معاف بودند و دارای تابعیت یکی از کشورهای ایران، عراق، سوریه و سودان نیز باشند، یا آن دسته از اتباع این 38 کشور که از سال 2011 بدین سو به یکی از 4 کشور یاد شده سفر کرده باشند، از این پس برای سفر به آمریکا باید با مراجعه حضوری به نمایندگی‌های دیپلماتیک آمریکا روادید بگیرند.
همچنین مصوبه مجلس نمایندگان و سنای آمریکا درخصوص وضع تحریم‌های جدید علیه کشورمان در حوزه حقوق بشر و توان موشکی نشان دهنده تلاش واشنگتن برای بی‌اثر کردن نقاط مثبت برجام محسوب می‌شود. در قانون تصویب شده و امضاء شده توسط کنگره و کاخ سفید، علاوه بر تخصیص بودجه‌ای برای اجرای تحریم‌های آمریکا علیه ایران تحت عناوین تروریسم، حقوق بشر، موشک‌های بالستیک و گسترش تسلیحات، بودجه ویژه‌ای را برای براندازی نرم در ایران اختصاص داده است.
همه مسئولین حوزه سیاست خارجی کشورمان متفق‌القول هستند که اجرایی شدن قانون تصویب شده از سوی ایالات متحده نقض برجام محسوب می‌شود. با این حال باید اضافه کرد که نه تنها اجرایی شدن این قانون، بلکه کلیت تصویب آن توسط کنگره و امضایش توسط اوباما نیز مغایر با تعهدات طرف مقابل در برجام محسوب می‌شود؛ این عهدشکنی نه مربوط به روح توافق هسته‌ای و نه مربوط به حسن نیت طرف مقابل است، بلکه متن صریح برجام را هدف قرار داده است.
در چنین شرایطی بها دادن به نامه وزیر امور خارجه آمریکا و بی‌اهمیت جلوه دادن قانون تصویب شده توسط کنگره، خطای محاسباتی بزرگی محسوب می‌شود. بدیهی است که حداقلی‌ترین اثر رفتار خوش‌بینانه ما نسبت به نامه جان کری، گستاخی طرف مقابل در اقدامات بیشتر علیه برجام محسوب می‌شود.
بارها عنوان شده است که تفکیک میان کنگره و کاخ سفید آفتی بزرگ در مسیر اجرایی شدن برجام محسوب می‌شود. در اینجا ما با یک ساختار واحد و در نتیجه یک خروجی رفتاری واحد مواجه خواهیم بود.
از این رو نسبت دادن کارشکنی اخیر آمریکا به کنگره و کمک ناخواسته به تفکیک میان پلیس بد (کنگره) و پلیس خوب (کاخ سفید) نتیجه‌ای جز بازی دوگانه آمریکا با برجام در آینده نخواهد داشت.
نویسنده خاطرنشان می‌کند: نظام در پذیرش برجام نسبت به دو مقوله «کارشکنی احتمالی طرف مقابل» و «لزوم صیانت در مقابل نقاط بازدارنده برجام» حساسیت به خرج داد. بدیهی است که تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای مسئول توجیه کارشکنی‌های صورت گرفته از سوی دشمن قسم‌خورده و غیرقابل اعتماد جمهوری اسلامی ایران نیست و ملت ایران نیز چنین انتظاری از تیم مذاکره‌کننده ندارد.
هم‌اکنون زمان واکنش عقلانی و درعین حال قاطعانه ما نسبت به کارشکنی علنی طرف آمریکایی در نقض ماده 29 برجام است. این اقدام متقابل باید هم توسط دولت و هم توسط مجلس شورای اسلامی صورت گیرد. همچنین لازم است پای کمیسیون مشترک اجرای برجام نیز در همین جا به مسئله باز شود تا عیار واقعی آن در دفاع از حقوق حقه ایران مورد ارزیابی قرار گیرد.
در اینجا باید نسبت به اصل «کنش و واکنش متقابل» توجهی جدی مبذول داشت. هم‌اکنون کنش ابتدایی از سوی طرف آمریکایی صورت گرفته است. واکنش متقابل مجلس شورای اسلامی و دولت محترم نیز باید بر مبنای همین کنش طرف مقابل تعریف شود تا گستاخی طرف آمریکایی در مسیر اجرایی شدن برجام دیگر تکرار نشود.