(بدان ای سالک راه خدا!) وجدان مربوط به عالم شهود و دنیا است. وجدان و شهود همه ما از دنیا این است، که هیچ‌کس در دنیا نمانده و همه از این سرای مادی رفته‌اند، ابزار دنیایی نیز در دست هیچ‌کس باقی نمانده است و برای کسی هم خلود و جاودانگی را به همراه نداشته است. این التذاذات دنیوی در مقاطع مختلف زندگی رو به ضعف می‌رود و هر چه که انسان پا به سن می‌‌گذارد و جلوتر می‌رود، التذاذاتش کاسته می‌شود، و به جایی می‌رسد که نه از غذا لذت می‌برد و نه از شهوت جنسی. آیا این شهود و وجدان همه انسان‌ها نیست؟!
پس این چه هدفی است که انسان برای خود انتخاب می‌کند؟! (1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 219