دانشگاه در جبهه-58/ دانشجوی شهید عباس حصیبی
شهيد عباس حصيبي در هفتم دیماه 1344، در خانواده‌اي متوسط و مذهبي پای به دنیا نهاد.
شهيد عباس حصيبي در هفتم دیماه 1344، در خانواده‌اي متوسط و مذهبي پای به دنیا نهاد.
وي در مبارزات سال 57 شركت فعال داشت و پس از پيروزي انقلاب اسلامي با ورود به انجمن هاي اسلامي مدارس و فعالیت در مساجد، به رشد و شكوفائي استعدادهاي نهان خویش پرداخت.
پس از شروع جنگ تحميلي وي به دليل كمي سن نمي‌توانست در جبهه حضور بهم رساند و به اين دليل شروع به تبليغ و پروراندن جسم خود در زمينه هاي نظامي كرد و براي حضور در جبهه آماده مي شد. بدين منظور در سال 61 در بسيج مسجد انصار الحسين(ع) مشغول فعاليت شد.
وي براي اولين بار زمانيكه هنوز مشغول به تحصيل در دبيرستان بود به جبهه اعزام شد و پس از مدتي سالم به آغوش خانواده بازگشت.
عباس حصیبی در هنگام شهادت دانشجوي سال سوم مهندسي مكانيك دانشگاه تهران بود و پس از قبولي در دانشگاه در سال 63 جايگاه ديگري براي فعاليتهاي فرهنگي پيدا كرد. او بسيج دانشگاه را نيز پايگاهي براي مقاومت و ايستادگي و سازندگي مي دانست. سرانجام وی در 21 دی 1365، در منطقه عملیاتی شلمچه به فیض شهادت نائل آمد.
در بخش‌هایی از وصیت نامه دانشجوی شهید «عباس حصیبی» چنین آمده است:
«بنام او كه خالق يكتا و منتهی الآمال عارفان است. اوست كه تنها قابل پرستش و حمد است. بنام محمد رسول(ص) رسول رسولان, سيد بندگان و بنام علي(ع) اين انسان كامل و به نام فاطمه(س) و بنام دوازده امام(ع)، اين انسانهای برگزيده.
از پدر و مادر بزرگوارم واقعاً عذر مي‌خواهم كه در خلال زندگي جز آزار و اذيت براي آنها چيزي نداشتم.
سخني با شما دوستان عزيز و بزرگوارم: از همه آنها مي‌خواهم مرا حلال نمائيد. و سخني با بسيج: اسم زيبا و ارزنده اي كه باعث ساخته شدن افراد به اندازه اي كه خودشان بخواهند مي‌شود تنها جائي كه بهترين درس‌ها را مي‌توان گرفت.
سخني با دانشگاه: پايگاه سازنده انقلاب كه بعد از جنگ، مهم‌ترين مسأله انقلاب است. از دانشجويان مي‌خواهم علاوه بر درس خواندن به مسائل جامعه و خودشان بي تفاوت نباشند و اين مسائل را كمتر از درسشان نگيرند. و بدانيد كه دردهاي جامعه و افراد را استاد مطهري بيان نموده، سخنان ايشان را به گوش جان بسپاريد.
سخني با حزب الله: جامعه ما، انقلاب فرهنگي را هر لحظه و دقيقه بايد در خود داشته باشد و لازمه اش تك تك افراد هستند و بايد اين گفته رسول الله(ص) را هميشه در ذهن داشته باشيم "اني ما اخاف علي امتي الفقر و لكن اخاف عليهم سوء التدبير".
وي در مبارزات سال 57 شركت فعال داشت و پس از پيروزي انقلاب اسلامي با ورود به انجمن هاي اسلامي مدارس و فعالیت در مساجد، به رشد و شكوفائي استعدادهاي نهان خویش پرداخت.
پس از شروع جنگ تحميلي وي به دليل كمي سن نمي‌توانست در جبهه حضور بهم رساند و به اين دليل شروع به تبليغ و پروراندن جسم خود در زمينه هاي نظامي كرد و براي حضور در جبهه آماده مي شد. بدين منظور در سال 61 در بسيج مسجد انصار الحسين(ع) مشغول فعاليت شد.
وي براي اولين بار زمانيكه هنوز مشغول به تحصيل در دبيرستان بود به جبهه اعزام شد و پس از مدتي سالم به آغوش خانواده بازگشت.
عباس حصیبی در هنگام شهادت دانشجوي سال سوم مهندسي مكانيك دانشگاه تهران بود و پس از قبولي در دانشگاه در سال 63 جايگاه ديگري براي فعاليتهاي فرهنگي پيدا كرد. او بسيج دانشگاه را نيز پايگاهي براي مقاومت و ايستادگي و سازندگي مي دانست. سرانجام وی در 21 دی 1365، در منطقه عملیاتی شلمچه به فیض شهادت نائل آمد.
در بخش‌هایی از وصیت نامه دانشجوی شهید «عباس حصیبی» چنین آمده است:
«بنام او كه خالق يكتا و منتهی الآمال عارفان است. اوست كه تنها قابل پرستش و حمد است. بنام محمد رسول(ص) رسول رسولان, سيد بندگان و بنام علي(ع) اين انسان كامل و به نام فاطمه(س) و بنام دوازده امام(ع)، اين انسانهای برگزيده.
از پدر و مادر بزرگوارم واقعاً عذر مي‌خواهم كه در خلال زندگي جز آزار و اذيت براي آنها چيزي نداشتم.
سخني با شما دوستان عزيز و بزرگوارم: از همه آنها مي‌خواهم مرا حلال نمائيد. و سخني با بسيج: اسم زيبا و ارزنده اي كه باعث ساخته شدن افراد به اندازه اي كه خودشان بخواهند مي‌شود تنها جائي كه بهترين درس‌ها را مي‌توان گرفت.
سخني با دانشگاه: پايگاه سازنده انقلاب كه بعد از جنگ، مهم‌ترين مسأله انقلاب است. از دانشجويان مي‌خواهم علاوه بر درس خواندن به مسائل جامعه و خودشان بي تفاوت نباشند و اين مسائل را كمتر از درسشان نگيرند. و بدانيد كه دردهاي جامعه و افراد را استاد مطهري بيان نموده، سخنان ايشان را به گوش جان بسپاريد.
سخني با حزب الله: جامعه ما، انقلاب فرهنگي را هر لحظه و دقيقه بايد در خود داشته باشد و لازمه اش تك تك افراد هستند و بايد اين گفته رسول الله(ص) را هميشه در ذهن داشته باشيم "اني ما اخاف علي امتي الفقر و لكن اخاف عليهم سوء التدبير".