سایت تابناک در این زمینه نوشت: مجلس در حالی که کمتر کسی تصور آن را داشت اقدام به تصویب جزئیات طرح برجام کرد. تصویب جزئیات این طرح در مجلس البته با توجه به سابقه مطرح شدن طرح و تصویب آن در کلیات البته چندان دور از انتظار نبود؛ اما آنچه بسیاری را شگفت زده کرد، تصویب جزئیات تنها در کمتر از یک ساعت بود؛ چیزی که نه مخالفان و نه حتی خوشبین‌ترین موافقان طرح انتظار آن را نداشتند. اما موضوع دیگر تصویب برجام در مجلس نیست. آنچه اکنون باید بسیار مورد توجه قرار بگیرد، وضعیت روحانی و دولت بعد از تصویب این طرح و اجرایی شدن برجام است.
تابناک می‌افزاید: بخش مهمی از چرایی تبدیل شدن عرصه اقتصادی به آوردگاه بعدی را باید در مدیریت ضعیف این حوزه از سوی کابینه دولت دنبال کرد. علیرغم انتقادات شدیدی که روحانی و تیم وی به نحوه مدیریت دولت قبل در حوزه اقتصاد داشتند، گویا مجموعه تلاش‌های آنها در این حوزه چندان تفاوتی در ماهیت با دولت قبل نداشته است. شاید مهمترین نقطه قوت دولت در حوزه اقتصاد را باید در مهار تورم و رساندن آن به حدود 15 درصد دانست. اما نگاهی به همین مورد نیز حاکی از آن است که این اقدام دولت در پی تلاش‌های عمیق برای اصلاح ساختاری در اقتصاد نبوده و ناشی از تلاش‌های سطحی همچون کنترل بازار با سیاست‌های پولی و مالی بوده است. پیش‌بینی‌ها از افزایش نرخ تورم با برخود به هسته سخت نیز چیزی جز این را بیان نمی‌کند که تلاش‌های دولت در این موضوع سطحی و عجولانه بوده است؛ ضمن آنکه نباید آفت این سیاست‌ها برای عمیق‌تر شدن رکود اقتصادی را نیز از نظر دور داشت.
تابناک خاطرنشان کرد: دقیقاً مشابه اشتباهی که روحانی در زمان انتخابات مرتکب شد و انتظارات عمومی را از بهبود اوضاع اقتصادی در کوتاه مدت به شدت افزایش داد، طی ماه‌های گذشته حامیان دولت و برخی مسئولان دولتی مرتکب شده‌اند. داستان این افزایش انتظارات را باید در یکسری از اظهار نظرهای به نظر غیرکارشناسی و بدون آمار و جزئیات دقیق از ضرر و زیان‌های عدم اجرای برجام جستجو کرد. طی یک ماه گذشته، بارها شاهد اینگونه اظهار نظرات بوده‌ایم که عدم اجرای برجام به شکل روزانه ضررهای میلیونی و میلیارد دلاری برای اقتصاد ایران خواهد داشت.
اکبر ترکان مشاور رئیس جمهور در اولین اظهارنظر در این مورد هزینه هر روز عدم اجرای برجام را معادل 100 میلیون دلار برآوردکرد. دیگرانی نیز در این میان لب به سخن گشودند و از زیان‌های کلان عدم اجرای برجام اعداد و ارقام متفاوتی ارائه دادند. سیروس ناصری این هزینه را روزانه 100 تا 150 میلیون دلار برآوردکرد و صادق زیباکلام، هزینه عدم لغو تحریم‌ها را روزانه 3 میلیارد دلار ارزیابی کرده است.(!)
این موضوع جدی‌تر از آن است که با نگاهی طنزآلود و تمسخرگونه به آن نگریسته شود. اکنون دولت و حامیان دولت باید پاسخ دهند با اجرای برجام هزینه‌های برداشته شده از دوش دولت و اقتصاد ایران به کجا می‌رود و چه نتایجی دارد! به عبارت دیگر، هزینه‌های اعلام شده از تأخیرهای روزانه در اجرای برجام به معنی آن است که پس از اجرا، معادل ارقام اعلام شده باید سرمایه- به شکل ارز یا کالا- به اقتصاد ایران تزریق شود؛ این موضوعی است که چندی پیش در موردجریان پول‌های بلوکه شده نیز شاهد آن بودیم. به عبارتی مسئولان دولتی اکنون با تکرار اشتباه گذشته، انتظارات عمومی را از دوره اجرایی شدن برجام افزایش داده‌اند؛ هرچند به نظر می‌آید، این اعداد و ارقام اعلامی از سوی موافقان برجام و دولت، بدون هیچ محاسبه دقیق و مشخصی بیان شده، اما اکنون باید در این مورد پاسخگو باشند.
اعلام این ارقام شاید بیش از همه برای افزایش فشار بر مخالفان و تسهیل تصویب برجام در مجلس بوده است. روحانی به خوبی می‌داند که آنچه امروز گریبان دولت را گرفته، اقتصاد است و نه مسئله هسته‌ای؛ موضوعی که اگر روحانی و دولت زودتر فکری به حال آن نکنند، حتی قدرت این را دارد که تمامی دستاوردهای توافق هسته‌ای را نزدافکار عمومی زیر سؤال ببرد.