«برخی اعضای مجمع روحانیون در بحث‌های درونی ضمن اشاره به بیانیه‌ها و مواضع ساختارشکنانه مجمع درباره حوادث سال 88 معتقدند ما باید شجاعت اعتراف به اشتباه را داشته باشیم».
این خبر را سایت «مشرق» منتشر کرد و به بررسی عملکرد مجمع روحانیون در شکل‌گیری فتنه 88 پرداخت. براساس این تحلیل نخستین قدم اشتباه مجمع در انتخابات سال 88، زمینه‌سازی برای طرح ادعای تقلب و حمایت از تشکیل کمیته صیانت از آرا بود. علی‌اکبر محتشمی‌پور از اعضای با سابقه مجمع به عنوان رئیس کمیته صیانت از آرا انتخاب می‌شود و سیدمحمد موسوی‌خوئینی‌ها به عنوان دبیر مجمع روحانیون مبارز در بیانیه‌ای عدم سلامت انتخابات را القا می‌کند. اشتباه دوم، بعد از انتخابات و با تنظیم بیانیه‌ای مبنی بر رد کردن نتیجه و درخواست ابطال انتخابات صورت پذیرفت؛ این مجموعه در بیانیه روز 23 خرداد ادعا می‌کند «مجمع روحانیون مبارز در جلسه‌ای فوق‌العاده به این نتیجه رسید که برای دفاع از جمهوریت اسلامی نظام و بازگرداندن اعتماد عمومی و نگاهبانی از موج آشتی ملی با صندوق‌های رای، ابطال این انتخابات و تجدید آن در فضایی عادلانه‌تر و منطقی‌تر راه‌کار مناسب است.» مجمع علاوه بر زیر سوال بردن نتیجه انتخابات و رأی نهادهای قانونی، خواستار راهپیمایی خیابانی در تاریخ شنبه 30 خرداد شد و این در حالی است که برخی از اعضای مجمع قبل از این در راهپیمایی‌های غیرقانونی شرکت کرده بودند؛ در نهایت بعد از سخنرانی مقام معظم رهبری در نمازجمعه که خواستار پایان دادن به اردوکشی خیابانی شدند، مجمع دو ساعت پیش از شروع این راهپیمایی اعلامیه‌ای مبنی بر لغو شدن این راهپیمایی صادر می‌کند.
بیانیه دوم تیرماه مجمع، به اعتقاد بسیاری از کارشناسان سیاسی تکرار مواضع شبکه‌های ضد انقلاب بود که در قالب بیانیه توسط مجمع روحانیون مبارز انتشار یافت. مجمع روحانیون مبارز با نادیده گرفتن حمایت و دخالت دولت‌های خارجی در حمایت از تجمعات غیرقانونی و خشونت‌آمیز، این موارد را خودجوش نامید.
مشرق عدم مرزبندی و موضع‌گیری صریح در برابر تحرکات ضدانقلاب را مورد اعتراض قرار داده و می‌نویسد: در طول هشت ماه فعالیت فتنه‌گران در کشور، مجمع روحانیون مبارز نسبت به هیچ‌کدام از شعارها و اقدامات انحرافی مثل شعار «نه غزه نه لبنان جانم فدای ایران»، «آتش زدن عکس امام خمینی(ره)» و اهانت به ساحت سیدالشهداء (ع) در روز عاشورا واکنشی نشان نمی‌دهد و بر خواسته‌های قبلی خود اصرار ورزید. بیانیه‌ها و تحرکات صورت گرفته اخیر، مانند حضور اعضای مجمع در حرم مطهر امام خمینی(ره) و تلاش خاتمی برای حضور در راهپیمایی 22بهمن در همین چارچوب و به منظور خارج ساختن مجمع از انزوایی است که پس از سال 88 دچارش شده‌اند.
این تحلیل در پایان خاطر نشان می‌کند: مجمع و اعضای آن برای بازگشت مجدد به فضای سیاسی و آنچه که خود «باز شدن فضای همدلی» عنوان می‌کنند باید الزامات و اقتضائات این بازگشت را نیز بپذیرند.
مجمع روحانیون باید درباره خون‌های ریخته شده بعد از انتخابات پاسخ دهند و اینکه چه تضمینی وجود دارد که این اشتباهات بار دیگر تکرار نشود؟