«هنگامی که (ابراهیم) با او (اسماعیل) به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح می‌کنم، نظر تو چیست؟ گفت: پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت*
هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد*
او را ندا دادیم که ای ابراهیم! * آن رویا را تحقق بخشیدی (و به ماموریت خود عمل کردی) ما این‌گونه نیکوکاران را جزا می‌دهیم * این مسلما همان امتحان آشکار است
* ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم.»
صافات، 102 تا 107