(بدان ای سالک راه خدا!) شما نمی‌دانید محبت چه کارهایی می‌کند! اصلا ریشه و محور تمام موجودات محبت و جاذبه است. محبت پیروساز است. بنشینید و فکر کنید و ببینید ریشه مشکلات مادی و معنوی‌تان چیست! آیا به خدا تعلق دارید یا فقط حرف از دین می‌زنید، و قبله اصلی قلبتان، مال و جاه و همین مسائل دون دنیوی است؟! اگر خدای ناکرده دنبال دنیا هستیم ولی هنوز ذره‌ای به خدا دلبستگی داریم، از خودش بخواهیم که قلب ما را از تعلق به دنیا خالی کند. اولیای خدا تحت عناوین گوناگون حتی در مناجات‌ها و دعاهایشان به ما آموخته‌اند که از خدا «تجافی از دار غرور» را طلب کنیم! یعنی اینکه بگوییم: خدایا کمک کن تا از این دنیا که سرای فریب است کناره بگیرم!
«تجافی» به معنای «وابسته نشدن»‌است. «تجافی» عکس وابستگی است. اما زین‌العابدین(ع) در شب 27 ماه مبارک رمضان از اول شب تا آخر شب این دعا را می‌خواند: اللهم ارزقنی التجافی عن دار الغرور» این هسته مرکزی است که انسان از این سرای فریب ببرد. و الانابه الی دار الخلود و الاستعداد للموت قبل حلول الفوت. (بحارالانوار، ج 70، ص 122) بعداز کناره‌گیری از دنیایی که فریب می‌دهد، ا نسان تازه می‌تواند به دار جاودانه رجوع کرده و برای عبور از این نشئه آماده شود.(1)
_____________________
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 215