عمربن حنظله گفت: به امام باقر(ع) عرض کردم: من گمان می‌کنم در نزد شما مقام و منزلتی داشته باشم. حضرت فرمود: آری، همین طور است.
عرض کردم: درخواستی از شما دارم که می‌خواهم برآورده سازید.
فرمود: درخواستت چیست؟ قلت: تعلمنی الاسم الاعظم، قال: وتطیقه؟ عرض کردم: اسم اعظم خداوند را به من بیاموزی، فرمود: آیا طاقت آموختن آن را داری؟ گفتم: آری، فرمود: به درون اتاق برو، امام نیز به دنبال من داخل شد و دست مبارک خود را به روی زمین گذاشت، ناگهان خانه تاریک شد و تمام بدنم از ترس به لرزه درآمد. امام(ع) فرمود: چه می‌گویی: آیا باز هم آماده آموختن اسم اعظم خدا هستی؟ عمربن حنظله گفت: خیر، آنگاه امام باقر(ع) دست مبارک خود را از روی زمین برداشت و خانه به حالت اول برگشت. (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- بحارالانوار، ج 46، ص 235