شهید «سعدالله جوزاک» سال 1341 در جیرفت دیده به جهان گشود. سال 1361 با  شروع جنگ  تحمیلی به جبهه رفت و در سال 62 به عضویت رسمی سپاه درآمد. وی  به علت ناراحتی کلیه از رفتن به جبهه معاف بود ولی در بستر بودن و مردن را ننگ می‌دانست و زندگی کردن را درجبهه و جنگ می‌دانست.‌او درعملیات‌های زیادی ازجمله بدر، والفجر، رمضان، کربلای 1، کربلای 2و کربلای 4 شرکت داشت و علاقه زیادی  به شهادت داشت و می‌گفت: دوست دارم شهید شوم و بدنم مفقود گردد وهیچ اثر و آثاری از من باقی نماند و حتی اسمم هم  نماند.
فرازی از دل نوشته شهید: از من بپرس که چه معنی باشد واژه عشق را؟ تا گویمت عشق باشد سرانجام  زندگی. عشق واژه ایست که معنایش را همگان ندانند بجزعشاق منتظر لقاء حق. عشق یعنی قبول ولایت ولی ودادن شهادت براین. عشق یعنی آرزو کردن و طلب  مرگ  سرخ،  در جهاد فی سبیل  بودن. عشق  یعنی قبول حق ،عشق یعنی نیمه شبان چون مادر طفل از دست داده زار  زار گریستن، عشق یعنی بلند شدن صداهای  گریه در ظلمت شبانگاهان و در نورانیت  قنوت  نماز، عشق یعنی رو به روی  قبله  نیاز ایستادن  و در جهت حصول رضایت خدا نماز خواندن، عشق یعنی خواندن درس خودسازی و رفتن به میدان جانبازی و شهادت و سر افرازی.