(بدان ای سالک راه خدا!) افراد بسیاری هستند که چون بستر بعضی از معاصی برایشان فراهم نیست، توفیق جبری دارند و گناه نمی‌کنند، این گروه باید خدا را شاکر باشند که چیزی ندارند تا بتوانند گناه کنند. اما زمانی که پول پیدا کنند، احساس توانمندی کرده و بستر برایشان باز می‌شود، لذا حالت طغیان و سرکشی برایشان ایجاد شده و وارد اعمال خلاف می‌شوند. چرا که انگیزه‌های درونی و زمینه‌های حیوانی، مانند شهوت و غضب با هم همراه شده و اکنون که به جهت غنای مالی بستر را برای اجرای آنها باز می‌بیند، به سمت گناه می‌رود. تمام آیات و روایاتی هم که غنای مالی را می‌کوبد و نکوهش می‌کند، ناظر به این قسم است.(1)
_____________________
1- رسائل بندگی، آیت‌الله شیخ مجتبی تهرانی، ص 267