سرویس ورزشی-

در حالی‌که تمامی اهالی کشتی چشم به رقابت‌های چهار وزن دوم داشتند و از مدعیانی همچون حمید سوریان و افشین بیابانگرد بیش از دیگر ملی‌پوشان انتظار مدال می‌رفت، حذف این دو مدعی و همچنین مهدی علیاری، شب تلخی را برای احد پازاج و همکارانش در کادرفنی تیم ملی رقم زد.
سوریان قربانی تغییرات داوری شد
حمید سوریان پرافتخارترین کشتی گیر کاروان ایران در دور اول با قرعه استراحت روبرو شد و دور دوم را طوفانی آغاز کرد. وی توانست در زمان یک دقیقه و ۲۳ ثانیه، روبیر رودریگوئز ونزوئلایی را با نتیجه ۸ بر صفر شکست دهد و برای تمامی رقبا خط و نشان بکشد. اما خبر نداشت که اتفاقات عجیب و ناگوار زیادی در انتظار اوست. سوریان در دور سوم هم از حریف فنلاندی خود ابتدا ۵ بر صفر جلو افتاد و در نهایت او را ضربه فنی کرد تا با روحیه‌ای مضاعف راهی یک چهارم نهایی شود اما در این دیدار مقابل روشن بایراموف نایب قهرمان المپیک و قهرمان جهان از آذربایجان گرفتار ناداوری و همچنین اسیر برخی تغییرات قوانین شد که داوران را مجاز به سختگیری بیشتر می‌کند. وی در حالی که از لحاظ فنی از حریف پیش بود داوران ابتدا به دلیل ضربه سر زدن یک اخطار به سوریان و۲ امتیاز به حریف آذربایجانی دادند و در ادامه در حالی که در حال مبارزه عادی بود رئیس تشک یک بار دیگر مسابقه را قطع و به دلیل آنچه ضربه زدن به صورت حریف خواند، سوریان را دیسکالیفه کرد. بدین ترتیب مرد عنوان‌دار کشتی فرنگی جهان به گروه شانس مجدد رفت تا شاید با کسب مدال برنز بتواند کسب سهمیه کند. سوریان در گروه شانس مجدد هم به نوعی گرفتار عدم کنترل مناسب ذهنی و روحی شد و در حالیکه با نتیجه ۵ بر صفر از یون چول وون از کره‌شمالی پیش بود، در لحظات پایانی با نتیجه ۵ بر ۶ کشتی را باخت و ناباورانه با رقابتها وداع کرد.
انتظارات از بیابانگرد بیشتر بود
اهالی کشتی و همچنین کادر فنی از نماینده وزن ۷۱ کیلوگرم کشتی فرنگی ایران هم انتظار مدال داشتند اما او هم از کسب مدال و حتی سهمیه بازماند تا بخش دیگری از ناکامی ایران در روز دوم رقابتهای جهانی باشد. افشین بیابانگرد در دور نخست مقابل الکساندر ماکسی موویچ از صربستان با نتیجه ۵ بر صفر به برتری دست یافت اما در دور دوم برابر ماتیاس از آلمان در حالیکه با نتیجه ۳ بر صفر پیش بود، در دقیقه پایانی با نتیجه ۳ بر ۵ شکست خورد و در انتظار فینالیست شدن این حریف آلمانی نشست. کمی بعد حریف آلمانی هم با ناکامی از راهیابی به فینال بازماند تا افشین هم نتواند در گروه شانس مجدد برای مدال برنز بجنگد. بدین ترتیب یه مدال و یک سهمیه دیگر از دست کادر فنی پرید.
برنز قادریان، می‌توانست طلا باشد
نخستین حضور نماینده وزن ۸۰ کیلوگرم ایران در رقابتهای جهانی با کسب یک مدال برنز و سهمیه المپیک همراه شد تا از این پس یوسف قادریان بتواند در جمع مدعیان این وزن در جهان محسوب شود. قادریان پس از استراحت در دور نخست، مقابل اسچیف از کشور ساموآ با نتیجه ۱۱ بر صفر به برتری دست یافت و در دور بعد با پیروزی ۸ بر صفر برابر جین هیوک کیم از کره‌جنوبی به مرحله نیمه نهایی رسید. وی در این دیدار در حالیکه تا ۳۰ ثانیه پایانی ۳ بر صفر جلو بود، داوران یک اخطار به نماینده ایران و یک امتیاز به حریف بلاروس دادند. بدین ترتیب قادریان در خاک نشست در نهایت با نتیجه ۳ بر ۳ مغلوب حریف و راهی دیدار رده‌بندی شد. البته قادریان به خوبی از نظر روحی و روانی به شرایط عادی برگشت و بدون توجه به ناداوری کشتی قبلی توانست در دیدار رده‌بندی دیلمامدوف از قزاقستان را با نتیجه ۲ بر صفر از پیش رو بردارد و مدال برنز رقابت‌های جهانی را بر سینه بیاویزد. قادریان توانست با این مدال، سهمیه المپیک را نیز کسب کند اما اگر کمی تجربه و شانس بیشتر داشت هیچ بعید نبود رنگ مدالش دلچسب‌تر از برنز می‌شد.
 علیاری پای تصمیم غلط کادر فنی سوخت
علیاری که با تصمیم کادر فنی  برای اولین بار در این وزن و با کیلوهای بسیار کمتر وارد کارزار جهانی شده بود در دور نخست مقابل بالینت لام مجار حرفی برای گفتن نداشت و به سادگی با نتیجه ۵ بر صفر شکست خورد. در ادامه با توجه به ناکامی حریف علیاری در رسیدن به فینال او هم شانس ادامه مسابقات در گروه بازنده‌ها را از دست داد و او نیز همچون سوریان و بیابانگرد موفق به کسب مدال و سهمیه نشد. بدین ترتیب تیم ایران که عنوان قهرمانی رقابتهای جهانی سال گذشته را یدک می‌کشید با یک مدال نقره قاسم رضایی، مدال برنز قادریان و دو سهمیه المپیک در انتظار حضور آخرین نماینده خود یعنی حبیب الله اخلاقی در شب آخر مسابقات جهانی کشتی فرنگی بود تا شاید او بتواند قدری از شوک ناکامی همقطاران خود را با موفقیت احتمالی خود کاهش دهد.
فدراسیون و بنا به اختلافات پایان دهند
اگر سوریان در عین برتری برابر روشن بایراموف بازنده شد و یا کشتی برده مقابل حریفی از کره شمالی را می‌بازد، بدون تردید با مشکل بزرگی به نام «کوچ» مواجه بوده است. عین همین مشکلات در کشتی بیابانگرد و قادریان نیز مشاهده شد. آنها نیز در عین شایستگی و علی رغم برتری امتیازی برابر حریفان خود شکست خوردند تا یکبار دیگر جای خالی مربی بزرگی چون محمد بنا احساس شود.  قطعا اگر کشتی گیران ایران بهتر هدایت می‌شدند، نتایج تیم ملی متفاوت از آنی بود که هم اکنون رقم خورده است. با تمام احترامی که جامعه کشتی برای احد پازاج به عنوان یک مربی زحمتکش قائل است، باید عنوان داشت که بهترین گزینه برای هدایت تیم ملی کشتی فرنگی محمد بناست؛ مردی که توانایی‌های خود را در گذشته ثابت کرده اما به واسطه برخی اختلافات هم اکنون از دایره فرنگی کاران خارج مانده است.  اگر محمد بنا و فدراسیون کشتی به فکر پیشرفت فرنگی کاران هستند، بهتر است درفاصله کمتر ازیک سال تا المپیک به اختلافات موجود پایان دهند تا دوباره روزهای خوب برای کشتی فرنگی تکرار شود؛ روزهایی مثل المپیک لندن که فرنگی کاران با کسب سه طلای ناب، موجی از شادی را میان علاقه مندان به ورزش راه انداختند.