شیخ حر عاملی در الجواهر السنیه درتفسیر آیه شریفه «ومن الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضات الله» (بقره- 207) این حدیث قدسی را روایت می‌کند که: هنگامی که پیامبر اسلام(ص) تصمیم گرفت مهاجرت کند، برای ادای دین‌های خود و تحویل دادن امانت‌هایی که نزد او بود، علی(ع) را به جای خویش قرار داد، و شبانه به او امر شد که به سوی غار «ثور» خارج شود، در حالی که مشرکان اطراف خانه او را برای حمله به آن حضرت محاصره کرده بودند، پیامبر گرامی(ص) دستور داد که علی(ع) در بسترش بخوابد، در این هنگام خداوند به «جبرائیل» و «میکائیل» وحی فرستاد که: من بین شما پیمان برادری بستم و عمر یکی از شما را طولانی و بیش از دیگری قرار دادم، پس کدام یک از شما حاضر است ایثار به نفس کند و زندگی دیگری را بر خود مقدم بدارد؟ هیچ‌کدام حاضر نشدند و هر یک از آن دو زنده بودن را برگزیدند. خداوند به آن دو وحی کرد: چرا چون علی بن‌ابی‌طالب نیستید؟ که میان او و محمد عقد اخوت بستم، و علی در جای خواب او شب کرد، و جان خویش را فدای محمد نمود، وزندگی او را بر زندگی خود ترجیح داد. اینک شما دو تن به زمین فرود آیید، و او را از کید دشمنانش حفظ کنید.
جبرئیل و میکائیل فرود آمدند، جبرئیل در بالین و میکائیل در طرف پای آن حضرت نشستند. آنگاه جبرئیل گفت: به‌به مبارک باد کیست مثل تو ای پسر ابی‌طالب؟ خداوند بر فرشتگان به وجودت مباهات می‌کند و می‌نازد.(1)
_________________
1- سخن خدا (کلیات احادیث قدسی)، آیت‌الله سیدحسن شیرازی، ص 160