دل‌ها نیازمند دمی مسیحایی‌اند تا پرده تیره گرد و غبار غفلت‌ها برافتد و دل مجال نفسی ژرف یابد!آمدنتان ،فرصت عروج نگاه ماست.نگاهی که؛ درمرور دایره روزها و شب‌ها،به مرز «فراموشی» راه  می‌رسد و از  «مقصد»  دور می‌افتد. آمدنتان،موهبتی است برای ما ! شما که مخزن الاسرار حیات «عند ربهم یرزقون» هستید و زنده‌تر از ما ! شما و عطر حضور آسمانی‌تان ما را ،راه را و مقصد را پیش چشمانمان دگر باره  ترسیم می‌کنید و باز «جان»مان می‌دهید. و حالا شما آمدید...شما و سروی چون  شهید «سودی» که پس از 28 سال آمد...آمد تا همنوا با شما ،  ما را جان دهد و گره از پایمان در پیمودن طریق عاشقی بردارد!
و ...اینک درود بر مادرانتان ، که در دامان پاک و نورانی‌شان گوهرانی چون شما پروراندند و با تاسی به بانوی کربلای عشق؛ زینب‌گونه در هجر شهدایشان، رسالت خون را با «گذشت و  شکیبایی و اشک»پاس داشتند!