حکم ازدواج با دختر بی‌نماز
نماز بهترین اعمال دینی است که اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادت‌های دیگر هم قبول می‌شود و اگر پذیرفته نشود اعمال دیگر هم قبول نمی‌شود، همان طور که اگر انسان شبانه‌روزی پنج نوبت در نهر آبی شست‌وشو کند، آلودگی در بدنش نمی‌ماند، نمازهای پنج‌گانه هم انسان را از گناهان پاک می‌کند و سزاوار است که انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و کسی که نماز را پست و سبک شمارد مانند کسی است که نماز نمی‌خواند، با این وجود یکی از سؤالاتی که ذهن یک مخاطب جوان را به خود مشغول کرده این است که: می‌خواهم به یک دختر بی‌نماز پیشنهاد ازدواج بدهم، خودم آدم بسیار مذهبی ،اهل نماز شب و دعای کمیل و زیارت عاشورا و... هستم، از لحاظ اسلام، ازدواج با بی‌نماز چگونه است؟ آیا می‌شود بعد از ازدواج یک دختر 22 ساله را نمازخوان کرد؟ مرکز تخصصی نماز در جواب این پرسش می‌گوید:
ازدواج یکی از مهم‌ترین حوادث زندگی است و نقش اساسی در خوشبختی و سعادت یا بدبختی و شقاوت انسان دارد و از آنجا که مذهب و اعتقادات، جزیی از زندگی فردی و اجتماعی انسان‌ها بوده و در زندگی مشترک نقش تعیین‌کننده دارد و حتی گاهی اختلاف در این زمینه باعث اختلافات خانوادگی خواهد شد، لذا به نظر می‌آید در این امر مهم با احتمالات، پیش رفتن و امیدواری بیجا به خود دادن نسبت به اینکه بعداً متدین می‌شود و نماز می‌خواند، کار معقول و منطقی نباشد.
فراموش نکنیم شخصی که تصمیم به ازدواج با دیگری دارد، هدف از ازدواج او نمازخوان کردن و یا اصلاح اعتقادات طرف مقابلش نیست، بلکه می‌خواهد با ازدواجش به آرامش، سکون و... دست پیدا کند، چرا که طبق قاعده، همسر آدمی باید قبل از ازدواج همان گونه که حق است، تربیت شده باشد، نه آنکه در منزل شوهر بخواهد تربیت شود، زیرا تجربه نشان داده آنهایی که همسر مناسب و تربیت‌یافته انتخاب کرده‌اند، در ادامه زندگی با مشکلاتی مواجه می‌شوند، چه رسد به آنکه شوهری بخواهد همسرش را در منزل خود (براساس شاخصه‌های مورد نظرش) تربیت کند، لذا بهتر است وضعیت فعلی طرف مقابل را در نظر گرفته و به این دل خوش نکند که بعد از ازدواج نمازخوان خواهد شد.
ایمان، ملاک کفو بودن
در نتیجه کسی که مقید به احکام شرعی و پایبند به دین و مسائل دینی هست و دوست دارد در آینده با همسری متدین زندگی کند، باید از همان ابتدا همسری انتخاب کند که حد نصاب از ایمان و التزام عملی به احکام شرعی را داشته باشد و الا در آینده نزدیک نسبت به موضوعات مختلفی همچون طهارت و نجاست(1)، تربیت فرزند، مخالفت خانواده شوهر و... مواجه خواهد شد.
در پایان این نکته را نیز متذکر می‌شویم که در اسلام کفو بودن دختر و پسر شرط ازدواج است و از نظر معارف اسلام و روایات مأثوره از اهل بیت و نیز سیره پیامبر اکرم(ص) و ائمه(ع) تنها چیزی که کفویت را احراز می‌کند، ایمان است.
ایمان یعنی اعتقاد باطنی به خداوند و التزام عملی به مقتضای ایمان، یعنی به دین و آموزه‌های اسلام. لذا پیامبر خدا(ص) جوبیر که مردی سیاه پوست و فقیر بود را به «دلفار» دختر زیاد بن لبید تزویج کرد و فرمود: «الْمُؤْمِنُ کُفْوٌ لِلْمُؤْمِنَةِ وَ الْمُسْلِمُ کُفْوٌ لِلْمُسْلِمَة»(2)؛ مرد مؤمن همتای زن مؤمن و مرد مسلمان همتای زن مسلمان است.
بنابراین در صورتی که انسان با همسری ازدواج کند که از نظر ایمانی و یا التزام عملی به احکام و اخلاق اسلامی همچون نماز، مشکل دارد و از این نظر کفویت ندارد، نمی‌تواند آینده و خوشبختی خود را تضمین شده بداند.
از: فارس
پی‌نوشت‌ها:
1- کسی که نماز نمی‌خواند و تصمیم ندارد لباس و بدن خود را برای نماز پاک نگه دارد، بطور طبیعی نسبت به رعایت نجاست و پاکی سهل انگار خواهد بود و این مسئله برای کسی که اهل نمازو دیانت است بسیار مشکل‌ساز می‌شود.
2- بحار، ج22، ص 117