از معلی‌بن خنیس روایت شده که به حضرت صادق(ع) گفتم: حق مسلمان بر مسلمان چیست؟ آن جناب فرمود: هفت حق می‌باشد که رعایت آنها واجب است، اگر یکی از آنها را ضایع کند و رعایت ننماید، از ولایت و فرمانبرداری خداوند بیرون رفته و برای او در آن نصیبی نیست، یعنی همه آن از شیطان خواهد بود.
عرضه داشتم: فدایت شوم! آنها چه هستند؟ فرمود: معلی من بر تو مهربانم، می‌ترسم بیان کنم و رعایت نکنی و دانا شوی و عمل ننمایی.
گفتم: به یاری خدا و توفیق او عمل خواهم کرد. فرمود:
 اول: ‌آسانترین حق از آن حقوق، آن است که برای برادر مسلمان خود دوست داری آنچه برای خودت دوست می‌داری و مپسندی برای او آنچه را برای خود نمی‌پسندی.
دوم: از آنچه باعث آزردگی او شود، دورنمایی و رضایت او را به دست آوری و فرمان او را اطاعت کنی.
سوم: با مال و جان و زبان و دست و پایت او را یاری کنی.
چهارم: چشم و راهنما و آیینه او باشی.
پنجم: سیر نباشی در وقتی که او گرسنه باشد، و سیراب نگردی در حالی که او تشنه باشد، و لباس نپوشی در صورتی که او برهنه باشد.
ششم: اگر تو را خدمتگزاری است و برای او خادمی نمی‌باشد. خدمتکار خود را نزد او بفرستی تا لباس او را بشوید و غذا درست کند و رختخواب او را بیندازد.
هفتم: سوگند او را نیکو دانی و بپذیری و دعوت او را اجابت کنی و در وقت بیماری او را عیادت نمایی و در تشییع جنازه او حاضر شوی و زمانی که دانستی برای او حاجتی است، به برآوردن آن مبادرت و پیشدستی کنی و نگذاری که از تو در طلبش مجبور گردد، بلکه در این کار سبقت گیری. چون اینها را بجا آوردی، دوستی خود را به دوستی او، و دوستی او را به دوستی خود متصل کرده‌ای.(1)
ــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- اصول کافی، ج 3، ص 246