شهید «رحیم آنجفی» متولد اول فروردین 1332، در روستای مرزیجران اراک چشم به جهان گشود. او معتقد بود فقر شدید حاکم بر زندگی هیچگاه مانع رسیدن فرد به هدفش نمی‌شود و بر این عقیده استوار بود که انسان در نارسایی‌ها و فقر مادی آبدیده‌تر می‌شود. وی با مشقت‌های فراوان تحصیلاتش را ادامه داد  و وارد دانشگاه تهران شد  و در رشته زبان و ادبیات عرب ادامه تحصیل داد.
با شروع جنگ به گیلانغرب رفت و بعد از آن مسئول نیروهای اعزامی از اراک به سومار و فرماندهی آنها را عهده‌دارشد. سال ۱۳۶۰ به جبهه‌های جنوب عزیمت نمود و در عملیات  طریق‌القدس  و آزاد‌سازی شهر بستان و پل سابله‌ با حضور در تیپ نجف اشرف، افتخار آفرینی‌های بزرگی کرد. در میشداغ و رقابیه و فتح المبین حماسه‌هایی را رقم زد و با سه گردان امام حسن(ع)،امام حسین(ع) و امام سجاد(ع) وارد عملیات الی بیت‌المقدس شد. فرماندهان عالی سپاه پیشنهاد فرماندهی تیپ علی ابن ابی‌طالب را به او دادند که نپذیرفت و در کسوت قائم مقام این تیپ در عملیات رمضان شرکت نمود. همیشه با پای برهنه در خطوط عملیاتی تردد می‌کرد و مورد علاقه همه رزمندگان بود که او را «عمو رحیم» خطاب می‌کردند. رزمندگان تحت فرماندهی‌اش در مهران می‌گویند: وقتی عراق پاتک سختی را به قصد بازپس‌گیری مهران شروع کرد، عمو رحیم با حالت تواضع، خضوع وخشوع تمام و با پای برهنه و حالتی خدای گونه‌ به درگاه خدا مضطرب وبا موهای پریشان بدون توجه به گلوله‌های مستقیم تانک و گلوله‌هایی که در کنار ایشان به زمین می‌خورد، دستها را به طرف آسمان بلند کرد و می‌گفت: خدایا! خودت بچه‌ها را یاری کن، اینها سر بازان تو هستند. وی فرمانده تیپ یکم لشگر ۱۷ علی‌ابن‌ابی‌طالب(ع) بود که در عملیات والفجر ۴ در سال ۶۲ بر اثر اصابت گلوله، در کله‌قندی به درجه رفیع شهادت رسید.