یکی از کاربران فضای مجازی که خود از فعالان فرهنگی است ماجرای «آلن گیت» را این‌گونه توصیف کرده است:«عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد!» گاهی هرچقدر که ما سعی کنیم دست چدنی پنهان ‌شده آمریکا در دستکش مخملی را عیان کنیم، به اندازه لطفی که بعضاً خود آمریکایی‌ها در حق ما می‌کنند موفق نخواهیم شد! در آخرین مورد از این الطاف خفیه، «آلن ایر» در مطلبی که در صفحه شخصی‌اش در فیس‌بوک منتشر کرد، سقوط هواپیمای ایرانی در سال 67 و شهادت 290 نفر از مردمان مظلوم را، «سرنگونی تصادفی» خواند و به دروغ نوشت که مقامات آمریکایی از این واقعه اظهار تأسف عمیق کرده‌اند و هیچ اشاره‌ای هم به ماجرای اعطای مدال شجاعت به فرمانده بی‌هوش و حواس ناو آمریکایی پس از این ماجرا نکرده است!
به هر حال از یک یانکی چشم‌آبی در یونیفورم دیپلماتیک و مشغول به دیپلماسی عمومی، همان قدر توقع هست که از یک یانکی چشم‌آبی در لباس نظامی و مشغول به کودک‌کشی در عراق و افغانستان!
جذابیت ماجرا، واکنش کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی به موضع‌گیری مضحک اوست که تقریباً‌ از هرگرایش و سلیقه سیاسی و اعتقادی، بر این اظهارات تاخته‌اند و از کینه و نفرت عمیق مردم ایران نسبت به آمریکا خبر داده‌اند.با این اوصاف، به نظر می‌رسد سرمایه‌گذاری آمریکایی‌ها روی این دیپلمات آشنا به زبان فارسی برای اجرای دیپلماسی عمومی و تحت تأثیر قرار دادن ایرانیان، تا حدود زیادی با خدشه و علامت سؤال‌های جدی از جانب کاربران ایرانی فضای مجازی مواجه شده است.»
گفتنی است این روزها آلن ایر، مدرس کلاس ویژه «جاسوس خبرنگاری» در دوره اصلاحات در دبی و ترکیه، فاصله محل اسکان خبرنگاران ایرانی در هتل ماریوت و هتل کوبورگ را مرتب و مکرر طی می‌کند تا مبادا فرصت برای جاسوس‌گیری و دیپلماسی عمومی را از دست بدهد. مدیران تشکیلات امنیتی نایاک وابسته به لابی صهیونیست‌ها، از همراهان ویژه آلن ایر در این سفر به شمار می‌روند که علاقه شدیدی برای ارتباط‌گیری توامان با دیپلمات‌ها و خبرنگاران ایرانی از خود نشان داده‌اند.